مهارتهای والدگری چیزی نیست که افراد با آن به دنیا بیایند، بلکه موضوعی است که باید با آموزش و تمرین مُداوم از طریق مشاهدهی نتیجه اقداماتشان بیاموزند. رفتار کودکان ماحصل تاثیرات مثبت یا منفی والدین است، از این رو به عنوان والدین باید اطمینان حاصل کنیم که با فرزندان خود به روش علمی و درستی ارتباط برقرار میکنیم تا اعتماد به نفس آنان را رشد دهیم و نتیجه آن را در رفتار خوبشان ببینیم. والدینی که دائماً کودک خود را مورد انتقاد و سرزنش قرار میدهند، فرزندانی خجول و با عزت نفس پایین خواهند داشت چرا که کودک دائماً در مورد خود احساس بدی دارد و فکر میکند در هیچ کاری به اندازهی کافی خوب نیست.
به عنوان والدین همیشه در مورد سلامت جسمی فرزندان خویش نگران هستیم، آیا واکسینه شده اند؟ کی شروع به صحبت میکنند؟ کی راه میافتند؟ آیا داروهای خود را مصرف کرده اند؟ اما در مورد سلامت روان شناختی کودک که مستلزم رشد شناختی، مهارتهای اجتماعی، ارزشهای اخلاقی و نگرش مثبت است، کمتر نگران هستیم. بنابراین ایجاد روابط مستجکم و اطمینان بخش یکی از وظایف مهم والدگری است زیرا از این طریق کودکان میآموزند که چگونه رهبر، معلّم و البته والدین خوبی باشند. آنها ارزشهایی از قبیل صداقت، اعتماد به نفس، مسوولیت پذیری و جرأت مندی را از والدین یاد خواهند گرفت و مهم تر از همه میآموزند که چگونه با افرادی به جز اعضای خانواده مانند گروه همسالان، دوستان و بزرگترها ارتباط برقرار کنند و همچنین مسوولیت اعمال خود را بر عهده گیرند.
این امر به شما کمک میکند تا چهار چوب مشخصی را ایجاد کنید تا فرزندتان با دوستانش به مُدارا، همدلی و عشق رفتار کند. به آنها بیاموزید که چگونه مسوولیت اقدامات خود را بر عهده گیرند، چرا که هر عملی نتایجی به همراه دارد که باید خود را برای آن آماده کند.
-قسمتی از متن کتاب-