تحقیق و پژوهش، در جامعه ای توسعه پیدا می کند که نظام آموزشی و فرهنگی، بستر مناسب را برای آن فراهم کرده باشد. مهمترین رکن نظام پژوهشی را نیروی انسانی محقق که از توانایی ها، قابلیت ها و مهارت های لازم پژوهشی برخوردار باشد، تشکیل می دهد. یکی از تمایلات والا و ارزشمند نهاد آدمی، فطرت دانش جویی اوست. انسان ذاتاً دانش دوست و جستجوگر آفریده شده است. از آموزش و پرورش که مرکز دانش پژوهی است، به عنوان مسیراصلی توسعه یاد می شود زیرا حاصل نهادینه کردن تفکر پژوهشی در نظام تعلیم و تربیت امروز، وجود تفکر خلاق و پژوهش گر در آینده است.