«امر به معروف» و «نهی از منکر» دو فریضهی قرآنی است که زنده شدن و پایایی فرایض دیگر، به زنده بودن و جریان داشتن این دو در جامعه بستگی دارد. از این رو، سخن گفتن از این دو فریضه در مسائل سیاسی و اجتماعی سخنی نو نیست؛ اما تا کنون به صورت خاص و در نوشتاری مستقل دربارهی احزاب و تشکلها به آن پرداخته نشده است. بیشک شناخت درست از این دو فریضه دینی، در رفتار و گفتار احزاب، جریانها و تشکلهای اسلامی بیتأثیر نخواهد بود. نوشتار پیش رو به دنبال تلاش برای پاسخ دادن به سه پرسش اصلی است:
اگر تحزّب و تشکل بارزترین نوع «عمل سیاسی» است؛ آیا بین امر به معروف و نهی از منکر با عمل سیاسی رابطهای وجود دارد؟ و اصولاً میتوان عمل سیاسی دینی و یا عمل سیاسی از سوی مسلمانان را بدون این دو فریضه، عمل سیاسی خواند؟
آیا در میان جنبشها، حرکتها و احزاب سیاسی در دوران معاصر، فریضهای به نام امر به معروف و نهی از منکر مطرح و یا دنبال شده است؟
معروفها و منکرات احزاب و جریانهای سیاسی چیست؟ و آیا امام راحل (ره) و رهبر معظم انقلاب در این مسئله به صورت خاص ورود پیدا کردهاند؟