ضرورت پژوهش در تئاتر هیچگاه بر هنرمندان و دستاندرکاران آن پوشیده نبوده و همواره و در مقاطع گوناگون بحث آن به میان آمده است. اما به دلایل فراوان و علیرغم درک این ضرورت، در عرصه عمل هیچگاه چنانکه باید و شاید بدان پرداخته نشده و مسئله مهم و بنیادینی چون پژوهش در حاشیه مانده است.
این ضرورت در جشنوارهای که با نام تئاتر دانشگاهی زینت یافته است بیش از پیش خود را نشان میدهد چراکه بخش عمدهای از آنچه تئاتر دانشگاهی نامیده میشود وابستگی مستقیمی به مقوله آموزش و پژوهش دارد.
با توجه به درک این ضرورت، سیزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر دانشگاهی ایران اهتمام ویژهای نسبت به امر آموزش و پژوهش نشان داده است. امری که نتایج مثبت آن نه تنها بر این دوره از جشنواره که بر بنیاد تئاتر دانشگاهی خود را نشان خواهد داد و ارتقای کمی و کیفی حوزههای مختلف هنر نمایش را بالاخص در سطح دانشگاهی به دنبال خواهد داشت.
در این میان چاپ و انتشار کتب پژوهشی با توجه به فقدان منابع میتواند یکی از ماندگارترین دستاوردهای یک جشنواره باشد و با توجه به رویکرد آموزشی و پژوهشی این دوره از جشنواره سعی بر آن بوده تا با مشارکت اساتید و پژوهشگران جوان بخشی از نیازهای تئاتر دانشگاهی پاسخ داده شود و کتاب حاضر نتیجه همین نگرش است.
هرچند که حاصل کار به طور حتم بدون نقص نیست اما امیدواریم تداوم این حرکت در دورههای آینده آن را در مسیر بالندگی قرار داده و باعث رفع نواقص شود.