معرفی، خرید و دانلود کتاب محمدتقی بهار (ملک الشعرا)

میرزا محمدتقی متخلص به بهار در سال ۱۳۰۴ هجری قمری در شهر مشهد به‌دنیا آمد و هنوز به‌هیجده سالگی نرسیده بود که پدرش میرزا محمدکاظم صبوری، ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی، چشم از جهان فروبست و به فرمان مظفرالدین شاه، لقب ملک‌الشعرایی پدر به پسر واگذار گردید. بهار تخلص خود را از بهار شیروانی دارد. این شخص از سخنوران بنام عهد ناصرالدین‌شاه است که در مشهد به دوست خود صبوری، پدر بهار، وارد شد و در خانه وی درگذشت. بهار ادبیات فارسی را نخست نزد پدرش آموخت و از هفت سالگی به سرودن شعر آغاز کرد و چند سالی برای تکمیل معلومات فارسی و عربی از محضر میرزاعبدالجواد ادیب نیشابوری و صیدعلی‌خان درگزی استفاده کرد و پس از آنکه صاحب شغل دولتی و منصب ملک‌الشعرایی شد، به تکمیل زبان عربی پرداخت و از راه مطالعه کتب و مجلات مصری بر اطلاعات خود افزود و با دنیای نو آشنایی یافت. بهار از چهارده‌سالگی به اتفاق پدرش در مجامع آزادیخواهان حاضر شد و به واسطه انس و الفتی که با افکار جدید پیدا کرده بود به مشروطه و آزادی دل بست و دو سال پس از مرگ پدرش، در سال ۱۳۲۴ هجری قمری که مشروطیت در کشور ایران مستقر شد و بهار بیست سال داشت، در جمع مشروطه‌خواهان خراسان درآمد. بعد از فوت مظفرالدین‌شاه که میانه مجلسیان و محمدعلی میرزا کشاکش درگرفت، بهار در مشهد به عضویت انجمن «سعادت» درآمد و در دوران استبداد صغیر با بعضی از رفقای حزبی‌اش روزنامه «خراسان» را پنهان چاپ کرد و نخستین اشعار ملی خود را در آن انتشار داد.