تانیا اولین نمایشنامهی مهم و قابل تأمل آلکسی آربوزف است که در ۱۹۳۸ برای او شهرت فراوانی به همراه آورد. به گفتهی خودش، ایدهی این نمایشنامه از تمایل معمولی به نصیحت کردن نزدیکان در رابطه با مشکلات نشئت گرفته. این نمایشنامه به موضوع حقوق فردی و اهمیت آن در ادبیاتِ تحت کنترل سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ کشور شوراها میپردازد. نویسنده مجبور به تحمل ملامتهای بسیاری بهخاطر ابراز صمیمیت و سانتیمانتالیزم در نمایشنامه شد. در همان زمان، این ایده که کل ادبیات قرن نوزدهم روسیه در بیست صفحه از رمان لیزای بیچاره، اثر کارامازین، نهفته است در ذهن آربوزف شکل گرفت. کارامازین در آغاز کتاب خود گفته: «در احساسات، همه باهم برابرند و همه قابل ترحماند.» صرفنظر از فرازوفرودهای سیاسی و ادبی آربوزف، در تمام زندگی هنری خود علاقهی خاصی به حوزهی پیچیدهی احساسات انسانی داشت.