کتاب طراحی انسان در گرافیک ژاپنی نشر شهر پدرام

ذن شکلی از آیین بودایی مهایانه است که تاکید فراوانی بر تفکر لحظه به لحظه و ژرف‌نگری به ماهیت اشیا به وسیله تجربه مستقیم دارد. این مکتب معمولا تعالیم خود را به صورت‌هایی تناقض‌آمیز و فرامنطقی بیان می‌دارد. ذن را می‌توان مراقبه‌ای (مدیتیشنی) ناظر بر چهار لایه شرح داد: لایه نخست شاهد بودن بر محیط اطراف شامل صداها، بوها، نورها و احساس سرما و گرما است لایه دوم ناظر بودن بر ذهن است. به این معنی که افکار و اندیشه‌ها ستیز نکنیم، از آن‌ها نگریزیم، آن‌ها را نام‌گذاری نکنیم (زشت زیبا) و به خاطر خجالت یا احساس گناه از افکار، آن‌ها را انکار نکنیم. لایه سوم جسم است که بر تک تک نقاط بدن و وانهادگی و آرامش آن‌ها ناظر باشیم. لایه چهارم تنفس است که طی آن ریتم و آهنگ طبیعی تنفس را شاهد خواهیم بود این نوشته با روش مروری - تحلیلی و با نگرشی نقادانه در صدد بررسی و نقد مکتب ذن بودایی از دیدگاه توحیدی بر آمده و به برخی نقاط ضعف مشترک در مکتب ذن بودایی و سایر مکاتب عرفانی بشری اشاره کرده است، همچنین در این تحقیق، ناکارآمد بودن این نوع مکاتب به چالش کشیده شده است.