معرفی، خرید و دانلود کتاب فرهنگ لغت خودمانی

فرهنگ لغت خودمانی، یکی از راه‌های کشف خلّاقیت و ارتباط برقرار کردن بین دانش (گردآوری اطلاعات) و بینش (پردازش اطلاعات) است؛ دانش‌آموزان برای لغت یا مفهوم مورد نظر، معنا و ترکیب تولیدی خود را در قالب یک ترکیب ادبی ارائه می‌کنند. آنها ذوق ادبی و اطلاعاتِ علمی خود را با هم تلفیق کرده، ترکیب‌های ادبی جالب و جدید می‌سازند و شور و نشاط خاصی را در کلاس نگارش تجربه می‌کنند. متاسفانه نظام تعلیم و تربیت بر اساس گردآوری و انبارداری اطلاعات است نه نقد و پردازش اطلاعات؛ معلمان نیز چون در همین نظام آموزشی، درس خوانده‌اند، انبارداران اطلاعات هستند، نه پردازشگران اطلاعات؛ حال از این انباردار اطلاعات که یکبار سعی نکرده پای خود را از این قلمرو تنگ و تاریک بیرون بگذارد و لذت نقد و پردازش اطلاعات را بچشد، توقع دارند که دانش‌آموزان خلّاق و منتقد و پردازشگر بپرورد. یاللعجب!! مراحل اجرای این مهارت ادبی به این شرح است: ابتدا به دانش‌آموزان می‌گویم که: اندیشمندان و لغت‌شناسان بزرگ برای هر واژه، معنایی نوشته‌اند و در کتاب فرهنگ لغت ثبت کرده‌اند؛ شاعران و ادیبان هم بر اساس این زیرساختِ علمی، دایرهٔ معناییِ لغات را گسترش داده و معانی جدیدی را با کمک آرایه‌های ادبی همچون استعاره و کنایه به فرهنگ لغات افزوده‌اند؛ هر اثر ادبی را می‌توان یک فرهنگ لغت جدید و شرح اصطلاحات نو دانست که محصول فکر و زبان آن نویسنده است؛ شاعران بزرگی همچون فردوسی، نظامی، خاقانی و مولوی توانسته‌اند علاوه بر تولید فکر و اندیشهٔ جدید در قلمرو فکر و فرهنگ به نهضت فرهنگ لغت‌نویسی هم خدمت کنند. لغتنامهٔ دهخدا، نمونهٔ عالی فرهنگ لغت در زبان فارسی است که محصول ده‌ها سال، رنج و سرمستی مرحوم دهخدا و دانشجویانش است؛ در این لغتنامه، هزاران واژه فارسی و عربی معنی شده است؛ لغتنامه، خشتِ اول و زیرساخت نویسندگی است که بر اساس این خشت محکم، هزاران «کاخِ کتاب» به ثریا رسیده است. دانش‌آموزان عزیز، ما هم می‌توانیم فرهنگ لغت مخصوص به خودمان داشته باشیم؛ یعنی همان واژه‌هایی را که کارشناسان و لغت‌شناسان بر اساس علم و دانش در کتب لغت معنا کرده‌اند، ما دوباره بر اساس ذوق و نظر خودمان معنا کنیم؛ ما هم می‌توانیم «دهخدای قلمرو فکر و تخیل» خود باشیم؛ ما هم صاحب ذوق و اندیشه هستیم و می‌توانیم دنیا را با نگاه و ادبیات خاص خود تعریف کنیم؛ برای این که به شان و مقام لغت‌شناسان خدشه وارد نکنیم، این هنرنماییِ ادبیِ خود را «فرهنگ لغت خودمانی» می‌نامیم.