نمایشنامهنویس انگلیسی اِیپریل دِ اَنجلیس در این اثر سعی کرده است با زبانی شاعرانه و با فرمی متفاوت نشان دهد داشتن قدرت برای زنان در دنیای مردانه چگونه است و این قدرتمندی در رابطۀ آنها با دیگران چه تأثیری میگذارد. در زمان نگارش این نمایشنامه، در بریتانیای دوران مارگارت تاچر، شخصیتهای صنعتیشده با ایجاد دنیای سورئال بهدنبال نشان دادن این حقیقت بودهاند که جهان صنعتی و سرمایهمحور، مانند ماشینی غولپیکر، انسانهای معمولی، که مانند چرخدندههای کوچک هستند را در خود میبلعد و خانوادهها را هرروز کوچکتر و تنهاتر میکند.