کتاب ره افسانه زدند نشر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات

ایران همیشه سرزمین مهمی بوده است. این اهمیت، دست‎کم در وجه ژئوپلیتیک، همواره وجود داشته است؛ در زمان‎هایی نیز با قوت سیاسی، فرهنگی، و اقتصادی تقویت شده است. یکی از نتایج این اهمیت توجه به ویژگی‎های مردمان این سرزمین بوده است. هرودوت، تاریخ‎نویس مشهور یونانی، در کتاب‎اش ضمن تشریح جنگ‎های ایرانیان و یونانیان، به توصیف و تحلیل شخصیت و شیوۀ زندگی ایرانیان می‎پردازد و دیدگاه مثبتی به ایرانیان اتخاذ می‎کند. برعکس، دو فیلسوف بزرگ عصر باستان، افلاطون و ارسطو، هر دو نگرش منفی به ایرانیان داشتند و تأثیر بسیاری در نگرش نسل‎های بعد از خود به ایرانیان گذاشتند. ارسطو فصلی از کتاب سیاست خود را به خلقیات ایرانیان اختصاص می‎دهد و آن‎ها را بربر خطاب می‎کند و معتقد است بربرها برحسب طبیعت خود برده‎اند، زیرا فاقد خرد هستند (ارسطو، ۱۳۸۶). در سرآغاز عصر مدرن، کتاب نامه‎های ایرانی (منتسکیو، ۱۳۸۷) باب جدیدی در کاوش روح ایرانی گشود. اگرچه قبل و بعد از آن سفرنامه‎هایی از اروپاییان منتشر شده بود، تحقیقات نظام‎مند دربارۀ ویژگی‎های منش ملّی ایرانیان تنها به پس از انتشار اثر نمادین این فیلسوف بزرگ روشنگری بازمی‎گردد.