تاریخ پر فراز و نشیب شیعه، عالمانی بزرگ و بلندهمت را در خود پرورانده است که هر کدام در عصر و زمان خود در زمرهی پیام آوران معنویت و بیداری بوده و گامهایی بلند برای اعتلای فرهنگ بااصالت شیعه برداشتهاند، مدافعانی راسخ و استوار که با سرسپردگی به آستان امامت و ولایت همواره تیرهای زهرآگین کینه توزان و بدخواهان مکتب انسانساز شیعه را بیاثر و دسیسههای شیطانی معاندین را خنثی کردهاند. به گونهای که عزم راسخ و تلاش بیوقفهی آن عالمان راستین، آنها را مبدل به ستارگان پرفروغ و جاویدی در آسمان علم و فضیلت و اخلاق نموده است که همواره برای مشتاقان علم و دانش پژوهان حوزهی دین و فقاهت پرتوافشانی نمودهاند. بدون تردید یکی از این عالمان بزرگ و ژرفنگر که نامش همواره بر تارک تاریخ تشیع میدرخشد و بر اوج قلهی علم استوار بوده و از اعاظم شیعه به حساب میآید، «زین الدین بن نورالدین علی بن احمد جبعی عاملی» ملقب به «شهید ثانی»(رحمه الله علیه) میباشد؛ شهیدی سرخ فام که آثار ارزندهاش الهام بخش و منشأ تحول در شیوههای استنباطی و مبانی فکری، فقهی و اصولی ایشان ابزاری کلیدی برای برون رفت از بنبستهای فکری و معظلات علمی میباشد.
بیشک تأثیرگذاری آثار این عالم بزرگ تا آنجاست که تمامی دانش پژوهان و محققین در حوزههای مختلف علمی و اخلاقی خود را بینیاز از آن آثار بجای مانده نمیدانند و در گذر زمان و شکل گیری مکاتب فقهی و مبانی فکری بعد از ایشان، نظریات و آثار آن عالم شهید، هنوز هم رنگ کهنگی به خود نگرفته است و زلال چشمهی علمیاش همچنان در غلیان است و استخراج فرمولهای حیات بخش توسط محققین هنوز از آثار این بزرگ مرد انجام میپذیرد؛ اصلیترین دلیل برای اثبات این مدعی بهرهگیری و استفادهی محوری از آثار آن بزرگوار در زمینههای فقهی و اخلاقی در حوزههای علمیه و دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی میباشد.