دگرنامی یا کنایه را به بیان دیگر صفت مجاز خوانده اند. درآن، سخن پردازان مفاهیم ساده و صفات و احوال ملموس را به جای مضامین پیچیده به کار می برند تا غایت کلام به شیواترین صورت تجلی یابد. کنایه از جمله ابزارهای مهم زبانی و بیانی به شمار می رود.
به ویژه در فرهنگ ها و جوامعی همچون کشور ما که همواره در طول تاریخ با انواع سختی ها و تلاطمات اجتماعی دست به گریبان بوده و از سوی دیگر، دارای پیشینه ی غنی فکری و ادبی می باشد، کنایه و سخنان کنایه آمیز جلوه و رونقی مضاعف یافته است.
کشور عزیزمان یکی از شاخص ترین سرزمین های جهان، به واسطه ی برخورداری از گوناگونی اقلیمی، فرهنگی و قومیتی به شمار می رود که از جمله زیبایی ها و جاذبه های آن شناخته می شود. شناخت و توجه هر بیشتر نسبت به فرهنگ ها و قومیت های ایران موجب همبستگی بیشتر، آشنایی، نزدیکی و دلبستگی متقابل اقوام مختلف خواهد شد و مفاهمه و وحدت را می افزاید.
در اثر پیش رو که به کوشش مؤلف محترم فراهم شده، صنعت ادبی کنایه در ادبیات غنی قوم بلوچ مورد مطالعه قرار گرفته که پیشینه ای دراز دامن و فاخر دارد و به لحاظ مطالعه و پژوهشهای دانشگاهی بسیار بکر است.