تشکیل جامعهی ملل بعد از جنگ جهانی اوّل و بویژه سازمان ملل متّحد پس از پایان جنگ جهانی دوّم، اساسیترین تلاش جامعه بشری در راستای ایجاد سازوکارهای پیشگیرانهی حقوقی (دیوان دایمی داوری بینالمللی و دیوان بینالمللی دادگستری) و حتّی اجرایی (شورای امنیّت) برای جلوگیری از تکرار جنگ و تجاوز بود.
اهتمام اصلی در این کتاب، جمع آوری، احصاء و تبیین تجربیات عینی و خونبار بشری در تحمّل جنگها و تجاوزها براساس علل و نیز فرجام آنها و نیز تلاشهای بیوقفه در زمینه تعریف نظری تجاوز و معرفی سازوکارها و تضمینهای عملی است که کشورها در طول قرن بیستم برای پیشگیری از تجاوز یا تهدید به آن و یا اعمال مجازات به خاطر تجاوز، به آن دست یازیدهاند. بنابراین با مشاهده ارتباط و توالی وقایع مربوط به این امر در طول قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، این تحوّلات را در چهار دوره تاریخی میتوان بررسی نمود: بخش اوّل: دوره پیش از جنگ جهانی اوّل و دوران جامعهی ملل (اواخرقرن نوزدهم تا سال۱۹۳۹)؛ بخش دوّم: دوره بعد از جنگ جهانی دوّم وتشکیل سازمان ملل متّحد تا تعریف تجاوز در مجمع عمومی (سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۴)، بخش سوّم: دوره تعریف عمل تجاوز تا تشکیل دادگاههای یوگسلاوی و رواندا (۱۹۷۴ تا ۱۹۹۴) و بخش چهارم: دوره پیش از دیوان بینالمللی کیفری تا صلاحیّت عملی بر جنایت تجاوز (۱۹۹۵ تا ۲۰۱۸).