ازآنجاکه منابع انسانی مهمترین عامل و محور در سازمانها محسوب میشوند تجهیز و آمادهسازی منابع انسانی برای مواجهه با تغییرات از اهمیت ویژهای برخوردار بوده و کلیه سازمانها با هر نوع مأموریتی که دارند باید بیشترین سرمایه، وقت و برنامه را به پرورش کارکنان در ابعاد مختلف اختصاص دهند. اجرای برنامههای آموزش با هدف ایجاد تغییر در رفتار، دانش، مهارتهای منابع انسانی سازمانها متناسب با نیازها، بدون شک با بهروز کردن اطلاعات و دانش کاری آنان ضمن توسعه مهارتها، موجب بقاء سازمان نیز خواهد شد. بنابراین، غالب سازمانها و مؤسسات پیشرو، بیشازپیش توجه خود را به دورههای آموزشی بهمنظور بهسازی منابع انسانی خویش معطوف داشتهاند؛ اما درحالیکه اهمیت و ضرورت طراحی و اجرای آموزشهای حین کار در سازمانها بهصورت یک امر طبیعی درآمده است و همگان بر آن اتفاقنظر دارند، آنچه در طراحی و اجرای آموزش اهمیت فوقالعادهای پیدا میکند، ارزیابی اثربخشی این نوع آموزشهاست که بتوان از نتایج بهدستآمده، آموزشهای تکمیلی و جهتداری را طراحی کرد؛ لذا در این فصل ابتدا مفهوم آموزش، ارزشیابی آموزشی، مراحل برنامهریزی آموزش، اهداف و نقش آموزشها در اثربخشی و ارتقای مهارت کارکنان و انتقال آموزش مورد واکاوی قرار میگیرد.