درباره وقف اموال غیرمادی، در حقوق ایران وو فقه امامیه با مطالعه تطبیقی بر اهل سنت و حقوق انگلیسی
وقف یکی از نهادهای اقتصادی است که با اهداف خیرخواهانه از آغاز زندگی مدنی بشر با او همراه بوده است. افراد در جوامع مختلف و در زمانهای متفاوت منافع اموال خود را بهصورت وقف در اختیار همگان قرار میدادند و این امر سبب شد تا در تمامی ازمنه از واقفان به نیکی یاد گردد. لذا در فرهنگ اسلامی از آن به صدقه جاریه تعبیر میشود. امروزه وقف از مهمترین مسائل اقتصادی و همینطور مسائل حقوقی مربوط به آن در ملل مختلف میباشد که ضرورت بازنگری در مسائل فقهی- حقوقی مربوط به آن بر کسی پوشیده نمیباشد. بهنحوی که در بعضی از حالات ناکارآمدی اقتصادی اموال وقفی و حتی غیرمفید بودن کاربری آن (بهدلیل تغییر فرهنگ و آداب مردم در بستر زمان)، از مهمترین دغدغههای اموال وقفی در ایران میباشد. لیکن، وقف بهویژه در خصوص اموال غیرمادی از مباحثی است که در آثار حقوقدانان مهجور مانده و جایگاه واقعی خود را نیافته است و حقوقدانان در کتب خود آن هم بهطور پراکنده اشاره داشتهاند. همچنین میتوان ادعا کرد که این مهجوریت و خلاء در میان مقالات نیز به چشم میخورد. با توجه به این توضیحات، یکی از موضوعاتی که ذیل بحث وقف گسترش و بروز پیدا کرده، حیطه مربوط به وقف اموال غیرمادی منجمله حق تألیف، اختراع و... میباشد. این امر مشوقی شد تا به سراغ این نهاد تقریباً بکر و بسیار مهم رفته و به گوشهای از آن بپردازیم.
با عنایت به این توضیحات، ضرورت پرداختن به این نهاد حقوقی بسیار مهم و در خور توجه است و در جامعه امروزی که حقوق مالکیتهای معنوی جایگاه خاصی در بین افراد پیدا کرده است، پرداختن به مسائل و نهادهای مربوط به آن، ازجمله وقف آنها ضروری مینماید.