کتاب ملاحظات زیست محیطی در معدنکاری نشر انتشارات آوای قلم

اکتشاف زمین­شناختی، ژئوفیزیکی، و ژئوشیمیایی اثرمحدودی بر محیط­زیست داشته و معمولاً به­احداث جاده­های دسترسی، خطوط نقشه­برداری و حفر ترانشه برای نمونه‌برداری محدود می‌شود و انجام این­کارها منوط به اخذ مجوزهای دولتی است. در مناطق مرطوب، میزان تخریب محیط زیست بیشتر است، زیرا برای دسترسی به­کانسار، کانال­هایی باید حفر شود که رفت­وآمد سنگین قایق­ها را به­دنبال داشته و باعث فرسایش ساحل می­شود، مانند آن­چه که در امتداد ۲۰۰۰۰ کیلومتر از کانال­های دلتای رود می­سی­سی­پی­ روی داده است. در ایالات­متحده، برای تخلیه آب از معادن متروکه به­منظور انجام اکتشافات بیشتر در آن­ها علاوه­بر اخذ مجوز از سازمان­های ایالتی، باید مجوز اداره ملی سیستم دفع و تخلیه مواد آلوده کننده نیز اخذ شود. از نظر زیست‌محیطی، حفاری نگرانی‌های بیشتری را بر می‌انگیزد چرا که مستلزم احداث راه‌های دسترسی در مقیاس‌های بزرگتری است. حفاری، همچنین باعث وارد کردن سیالات حفاری به­درون زمین و بیرون راندن مواد سیال طبیعی مانند شوراب­ها، گاز طبیعی، و سولفور هیدروژن از زمین و رساندن آن­ها به­سطح می­شود. در اکتشاف نفت و گاز این خطرات بیش از پیش نمایان می‌شود، زیرا در این موارد خصوصیات مخزن نفت وگاز شناخته شده نیست و ممکن است حفاری چاه به‌طور پیش‌بینی نشده‌ای به سیالات تحت فشار برخورد کند. با استفاده از گل حفاری و شیر اطمینان می­توان خروج سیالات تحت فشار از چاه را به­حداقل رساند. گل حفاری حاوی، دانه‌های ریز باریت و رس بنتونیتی است که درآب معلق هستند. چگالی کل این دوغاب به‌اندازه‌ای زیاد است که خرده سنگ‌های بریده شده به‌وسیله سرمته را به سطح زمین انتقال داده و از خروج مایعات تحت فشار نیز جلوگیری می‌کند. در حفر یک چاه می­توان هزاران گالن گل حفاری مصرف کرد و در صورتی که چاه به غار یا حفره بزرگی برخورد نکند، می­توان همه گل حفاری مصرف شده را بازیابی کرد. شواهد اندکی مبنی بر آسیب‌دیدگی مهم زمین در اثر تماس با مقدار کمی گل حفاری که در آن نشست می‌کند به‌دست آمده که با این واقعیت که باریت در شرایط اکسیدکنندگی سطح زمین از نظر شیمیایی خنثی می‌باشد سازگاری دارد. دکل‌های حفاری که در اکتشاف نفت و گاز مورد استفاده قرار می‌گیرد باید دارای شیر بازدارنده فوران چاه باشد. این شیر در زیر سکوی حفاری نصب شده و از خروج سیالات تحت فشار بالا مانند نفت، و گاز، یا آب که نمی‌توان با گل حفاری مانع خروج آن‌ها شد جلوگیری به‌عمل می‌آورد. هنگامی‌که فشار به‌طور ناگهانی افزایش می­یابد، شیر بازدارنده به­طور خودکار چاه را مسدود می­کند. اگر این کار با شکست مواجه شود، نفت یا شوراب­های رها شده در سطح زمین در پشت آب­بندهایی که در اطراف چاه بنا شده متوقف می­شود، هرچند که این روش در چاه­های برون ساحلی عملی نیست. هر جا که نفت و یا گاز تحت فشار به­سطح زمین برسد یک فوران یا چاه فورانی پدید می­آید.