کتاب منابع مکتوب دین زردشتی مری بویس نشر مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی

مری بویس در سال ۱۹۲۰ در دارجلینگ هند دیده به جهان گشود. پدرش از قضات دستگاه حکومتی بریتانیا در هند، و مادرش نوه مورخ انگلیسی سموئیل گاردنر بود. او تحصیلات دبیرستان خود را در انگلستان به پایان برد. سپس در دانشگاه کمبریج ادبیات انگلیسی، باستان‌شناسی و انسان‌شناسی آموخت و با درجه ممتاز تحصیلات خود را به اتمام رساند. در سال ۱۹۴۴ به تدریس ادبیات انگلوساکسن در دانشگاه لندن پرداخت و همزمان وارد مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن شد و به تحصیل در رشته زبانهای ایرانی پرداخت. در آن روزها مینورسکی، هنینگ و تقی‌زاده در این مدرسه تدریس می‌کردند. در سال ۱۹۴۸ تدریس متون مانوی، پهلوی و پارتی را در همین مدرسه به عهده گرفت. پس از رفتن هنینگ به دانشگاه کالیفرنیا، بویس جانشین او شد و به مقام استادی در مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی رسید و تا سال ۱۹۸۶ در آنجا به تدریس پرداخت. بویس مقالات و آثار ارزشمندی تالیف کرد که عمدتاً درباره آیین‌های ایران باستان، متون مانوی، ادبیات شفاهی ایران و به‌ویژه جنبه‌های مختلف کیش زردشتی است. مهمترین اثر او با عنوان «تاریخ کیش زردشت» اثری است ماندگار که نتیجه سالها تحقیق و پژوهش درباره این آیین باستانی است. بویس در سال ۱۹۸۲ بازنشسته شد و به همین مناسبت دو تن از ایران‌شناسان برجسته، دیوید بیوار و جان هینلز جشن‌نامه‌ای حاوی مقالات قدیمی همکاران بویس فراهم آوردند که در سال ۱۹۸۵، به مناسبت شصت‌و‌پنجمین سال تولد وی، منتشر شد. این مجموعه دو جلدی زندگینامه بویس و همچنین فهرستی از آثار چاپ شده و زیر چاپ او را را تا آن تاریخ در بر دارد. رنج بیماری جسمی بویس، که سال‌ها همراهش بود، سرانجام او را خانه‌نشین و سپس زمین‌گیر کرد. اما او از ادامه کار باز نایستاد و علاوه‌بر تدوین تاریخ کیش زردشت، مقالاتی برای دانشنامه ایرانیکا ‌نوشت. بویس واپسین روزهای عمر را در بیمارستانی در لندن گذراند و سرانجام در روز چهارم آوریل ۲۰۰۶/ فروردین ۱۳۸۵ درگذشت. اثر حاضر تالیف دانشمند فقید، پرفسور مری بویس، به عنوان کتاب درسی برای دانشجویان رشته ادیان، فرهنگ و تاریخ فراهم و نخستین بار در سال ۱۹۸۴ در منچستر منتشر شد. این اثر دارای یازده فصل است و آثار و منابع مکتوب موجود درباره دین زردشت را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. این اثر حاوی کهن‌ترین سروده های مکتوب دین زردشت همچون گاهان و یشتهای اوستا تا آثار متاخرتر پارسیان است.