کاربرد تصویر در آموزش، یکی از عوامل بنیادین طراحی آموزشی است. برپایه ی نظریه های یادگیری شناختی، عناصر دیداری اگر به درستی به کار روند، نقش بسزایی در پشتیبانی از یادگیری دارند؛ همان گونه که در صورت کاربرد نادرست، به آموزش آسیب میرسانند. از این رو، طراحان آموزشی باید توجه ویژهای به کیفیت و کمیت کاربرد آثار دیداری نشان دهند. هنر و فرآیند ترکیب نوشتار ودیگر عناصر دیداری، در تخصص طراحان تصویرگری است. همکاری طراحان آموزشی و طراحان تصویرگری، به افزایش مواد درسی متناسب با اهداف آموزشی میانجامد. با این همه، در تهیهی مواد آموزشی اغلب یا تصویر نادیده گرفته میشود و یا کاربرد آن آگاهانه نیست. این پژوهش بر آن است که با توجه به نظریههای یادگیری شناختی، به بررسی چگونگی کاربرد آثار تصویری در متون آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان بپزدازد. در این راستا، نخست نظریه ها راهبردهای مورد نظر پژوهش، از جمله نظریه ی رمزگذاری دوگانه و کاربرد آن در آموزش مورد بررسی قرار میگیرد. سپس به مبانی نظری رویکرد چندوجهیت و سیر آن تا پیدایش گرامر طراحی دیداری توسط کرس و ون لیوون (۱۹۹۶) و خواهیم پرداخت.