کتاب گفتارهایی در حقوق شهری و شهروندی جلد 2 دفتر نشر فرهنگ اسلامی

تولد آنچه امروزه «حقوق فرهنگی» نامیده می‌شود، به پس از دهۀ هفتاد میلادی برمی‌گردد که «توسعۀ فرهنگی» جای خود را در میان برنامه‌ریزی‌ها و فعالیت‌های گوناگون ملی و بین‌المللی باز کرد و نهایتاً در قطعنامۀ شمارۀ ۲۰/ ۱۱ بیست و دومین اجلاس کنفرانس عمومی یونسکو، سال‌های ۱۹۹۷ تا ۱۹۸۸ به عنوان دهۀ جهانی توسعۀ فرهنگی اعلام شد. در همین راستا در دسامبر ۱۹۸۶ مجمع عمومی سازمان ملل هم در چهل و یکمین اجلاس خود، قطعنامۀ شمارۀ ۱۸۷/ ۴۱ را تصویب کرد که در آن دستور کار دهۀ جهانی توسعۀ فرهنگی را مشخص می‌ساخت. البته پیش از آن بند یک و دو مادۀ ۲۷ اعلامیۀ جهانی حقوق بشر مصوب ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ حقوق فرهنگی را این‌گونه به رسمیت شناخته بود: «بند۱. هرکس حق دارد که آزادانه در زندگی فرهنگی جامعه شرکت جوید، از هنرها برخوردار گردد و از پیشرفت‌های علمی و دستاوردهای آن بهره‌مند شود. بند۲. هرکس حق دارد که از حمایت از منافع معنوی و مادی هر اثر علمی، ادبی یا هنری که خود پدیدآورندۀ آن است برخوردار شود.» همچنین در مادۀ ۲۲ اعلامیۀ مذکور چنین آمده‌است: «هرکس مجاز است به وسیلۀ مساعی ملی و همکاری بین‌المللی، حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را که لازمۀ مقام و نمو آزادانۀ شخصیت اوست با رعایت تشکیلات و منابع هر کشور به دست آورد.»