تلاش برای کشف و ادراک حقیقت در این دنیا همچنان ادامه دارد، اما فراوانی گیج کنندهی اخبار، منابع، صداها و کانونها، این کشف را با مشکل روبهرو میکند. هر فرد یا منبع خبری میتواند مشکوک و مورد اتهام باشد. دیگر تصور این که مردم برایان ویلیامز(۶)، گویندهی خبری انبیسی را همانند والتر کرونکایت، عمو برایان بخوانند نیز سخت است. دیگر از آن اعتماد عمیق دوران عمو والتر خبری نیست. گرچه همان دوران تکمحوری هم محدودیتهای خود را داشت. پخش نیمساعته در هر شب، فقط گنجایش پوشش چند خبر را داشت و چه رویدادهای مهمی که سیبیاس از پخش آن چشم پوشی نمیکرد؟
بسیاری از ما تنها به دنبال پاسخ برای پرسشهای چه خبر؟ و چطور؟ هستیم. در این میان آنچه میآموزیم با توجه به منبع خبری اهمیت پیدا میکند. نکتهی تکاندهنده این است که نمیدانیم در حال از دست دادن چه هستیم و غافلیم که چگونه واقعیت برای ما و ناخواسته به دست ما تحریف میشود. بنابراین دریافت بسیاری از ما از جهان این است که اوضاع به همین منوال نیست! و ما هنوز از خردمندی فاصله داریم.
این کتاب به ما میگوید چگونه اخبار را بهتر از گذشته بفهمیم و مهمتر از آن، چگونه سعی کنیم خودمان آگاهیمان را به درستی افزایش دهیم. در این رهگذر، پانوشتهای هر صفحه یاریمان میدهند تا برای تحقیق عمیقتر دربارهی موضوعات، به منابع بیشتری دسترسی داشته باشیم.
روزی نیست که با مسألهی اخبار مواجه نشویم و مخاطب آن نباشیم، با این حال آگاهیمان از چگونه ساخته شدن اخبار، اندک است، هنوز از آنچه که اخبار کتمان میکند آگاه نیستیم و نمیدانیم چرا از دانستن برخی مطالب محرومیم، این موارد بر چه ویژگی در جامعهی ما دلالت دارد، و مهمتر از همه، چه باید کرد؟
اگر چه در این مجال بیشتر دربارهی جامعهی رسانهای آمریکا بحث شدهاست، اما این کتاب به جغرافیای معینی اختصاص ندارد. چنانچه مردم سراسر دنیا نگرانیهایی را از رسانههای خود به من ابراز داشتهاند.
این کتاب انتقاد از خبر و رسانه نیست، بلکه بحث و گفتوگویی است دربارهی دریافتی بهتر از اخبار، واژهای که هر روز ۷۰ دقیقه از وقت خود را صرف آن میکنیم. یعنی حدود زمانی که صرف خوردن میکنیم و دوبرابر زمانی که صرف معاشرت با افراد خانواده میکنیم و چهار برابر زمانی که صرف امور مدنی و مذهبی میکنیم.