کتاب مستانه ۱
ناب‌ترین سرودهای شاعران کهن ایران زمین

شهید بلخی، ابوسلیک گرگانی، فیروز مشرقی، محمد سگزی، فرالاوی، احمد برمکی، وراق هروی، ابوشعیب هروی، محمد سجزی، بسام کورد، حسین حلاج، ابوعبدالله شیرازی، رودکی سمرقندی، ابوحفص سغدی، مسعودی مروزی، سپهری بخارایی، رونقی بخارایی، معمری گرگانی، مرادی، ابوطاهر خسروانی، ابوالعباس ربنجنی، ابوالمثل بخارایی، ابوالموید بلخی، جلاب بخارایی، شاکر بخارایی، ابوطیب مصعبی، طخاری، ابوشکور بلخی، ابواسحاق جویباری، خبازی نیشابوری، معروفی بلخی، بشار مرغزی، ترکی کشی ایلاقی، صانع بلخی، ابوعلی بلعمی، رابعه، جنیدی، استغنایی نیشابوری، ابوطیب سرخسی، خجسته ی سرخسی، خسروی سرخسی، بدیع بلخی

مقدمه

«بنام حقّ»

از دیرباز ایران و ایرانی عاشق و صاحب سبک در شعر بوده است و همواره ادبیات غنی کشورمان از شعرا، عرفا و مفاخر بزرگی بهره برده است.
ایران در تمامی دوران های پشت سر گذاشته خود دارای ادیان و کتاب بوده و از همان سال های ابتدایی پیدایش دین اسلام نوری از آن در ایران پدیدار شد که می توان این موضوع را در شعر و ادبیات ایران در سده های مختلف هجری مشاهده نمود.
گاه شاعران آنقدر در معنویت و عرفانیت غرق بوده که از خود بی خود بوده اند و اشعار آنان سراسر عشق و ارادت به وجود لایتناهی خداوند است. همچون حضرت حافظ که هر بیتش یادآور گوشه ای، قسمتی و آیه ای از قرآن کریم است و این معجزه حضرت حافظ همچون قرآن، آرام بخش و تامل برانگیز است.
یا شاعران متعددی داشته ایم که بسیاری از وقت پادشاهان و درباریان آن زمان های دور را به فراقت پر می کردند. و نسبت به موقعیت کشور در آن زمان یا جنگ های پشت سر گذاشته ویا رشادت ها و وطن دوستی و گاهی کنایه و طعنه به پادشاهان بی لیاقتی که خاک کشور و اموال و دارائی های کشور را به هوس رانی و خوش گذرانی به باد دادند شعر می سرودند که اگر بخواهیم تاریخ را دست نخورده و با هیجان بخوانیم می توانیم از شعر و ادبیات ایران قدیم استفاده کنیم.
یا داشته ا یم شاعرانی که افسانه و خیال پردازی را به خوبی و به صورت داستان های ماندگار، جالب و خواندنی در شعرهایشان گنجانده اند که می توان در بین این شعرا به ابوالقاسم فردوسی اشاره نمود.
خلاصه همچون طبیعت گونه گون و طبیعت چهار فصل زیبای ایران شاعران ایرانی نیز در شعر، گونه گون و متنوع بوده اند و این موضوع در مقایسه با شعرا و نویسندگان خارجی به طور محسوسی نمایان است.
در سال های نه چندان دور شعر نو جای خود را در ادبیات ایران باز کرد و مورد استقبال بسیار قرار گرفت و تعداد بسیار زیادی شاعر معاصر به سبک شعر نو تقدیم جامعه ادبی کشور شد که از آن جمله می توان به نیما یوشیج (پدر شعر نو) اشاره نمود:
خوشبختانه مطبوعات و رسانه و صاحبان قلم به حمایت و شناساندن شاعران ایرانی از سده های اول هجری تا دوران معاصر پرداخته و این موضوع توانست ریشه های ادبیات کشورمان را بیش از پیش محکم تر و فرهنگ غنی و قدمت کهن ایران را به رخ ادبیات جهان بکشاند.
ما نیز به حمایت از شاعران و برای آشنایی نسل جوان کتاب مستانه را در ۲ جلد تنظیم نموده که در جلد دوم این مجموعه بیش از ۳۰ شاعر توانمند و با احساس معاصر انتخاب و شعری از آنها گلچین شده است.
همچنین در جلد اول آن که هم اکنون پیش روی دارید از شعرهای شاعران بزرگی همچون حافظ، سعدی، عبید زاکانی و… از قرن۳ تا اواخر قرن ۱۲ خورشیدی استفاده نموده ایم.
البته کشور عزیزمان شاعران توانمند بسیار زیادی دارد که شعر تمامی آنان در این مجموعه کوچک نمی گنجد ولی برای آشنایی شما عزیزان اسامی تمامی آنان (از قرن ۳ تا ۱۲ هجری) به تفکیک آورده شده است.
در آخر از خوانندگان عزیز تقاضا می شود عذر ما و جسارت بنده را در گردآوری این نسخه پذیرا بوده و امیدوارم این مجموعه موردپسند شما قرار گیرد.

والسلام
مجتبی قاسم پور
۱۱/ ۲/ ۱۳۹۲

رودکی

نگارینا

نگار ینا، شنید ستم که گاه محنت و را حت
سه پیر اهن سلب بود ست یو سف را به عمر اندر

یکی از کید شد پر خون، د و م شد چاک ا ز تهمت
سوم یعقوب را از بو ش رو شن گشت چشم تر

ر خم ماند بدان او ل، دلم ماند بدان ثا نی
نصیب من شود در و صل آن پیر اهن دیگر

با آنکه دلم از غم هجر ت خون است
شادی به غم توام ز غم افزونست

اندیشه کنم هر شب و گویم: یا رب
هجرانش چینست، وصا لش چونست؟

از کعبه کلیسا نشینیم کردی
آخر در کفر بی قرینم کردی

بعد از دو هزار سجده بر درگه دو ست
ای عشق چه بی گانه ز د ینم کردی

بر عشق توام، نه صبر پیدا ست، نه دل
بی روی توا م، نه عقل بر جا ست، نه دل

این غم، که مراست کوه قافست، نه غم
این دل، که ترا ست، سنگ خارا ست، نه دل