کتاب وقتی سروها برگ می ریزند نشر گروه انتشاراتی ققنوس

صالحه پودینه

۱۳۹۷-۰۹-۱۷

5

باید اعتراف کنم من اصلا اقای فهیم عطار و نمیشناختم و اکثر کسایی هم که اطرافم بودن ایشون و نمیشناختن و این خیلی ناراحت کننده ست ! من هر دو کتاب این نویسنده رو خوندم و پیج اینستاگرامش هم دنبال میکنم و خیلی به نوشته هاشون علاقه دارم از نظر من کتاب ها فوق العاده بودن و اصلا نمیشه بهشون ابکی گفت ، داستان واقعا جالبه ، خیلی پایان های تاثیرگذاری داره حتی بد هم که تموم میشه انگار ادم به آزادی رسیده .. عمیقه، پایان داستان حالت و نمیگیره که بگی ای کاش کتاب و نمی خوندم .. و نکته قابل توجه اینه که کتاب فضای خیلی جالبی داره فضایی که انگار می گیردت و ولت نمیکنه ... دوست دارم باز هم کتاب های فهیم عطار و بخونم . @fahimattar

تنها دلیلی که باعث شد ۴۶۰ صفحه کتاب رو دوروزه بخونم جذابیت و گیرایی ، لو نرفتن پایان داستان و جملات عمیقی که در خلال اتفاق های ساده نهفته بود میدونم.... من خودمو میدیدم تو نقش اول این کتاب دم آقای عطار گرم

قلم و ذهن فهیم عطار حیرت انگیزه بارزترین مشخصه این کتاب اینه ک تا صفحه اخر و حتی خط اخر نمیتونی آخر داستان رو حدس بزنی باریکلا... ناگفته نماند که داستان کتاب یه ذره زرد هست بهرحال

اگر هنوز هیچ کتابی از فهیم عطار نخوندید، با این‌ کتاب شروع نکنید. قاب های خالی رو بخونید و بعدا این کتاب رو. کتاب بدی نیست. ولی شاهکار هم نیست. اگر کتاب با شخصیت های زیاد و طیف خاکستری دوست دارید، پس بخونید.

واقعاً آقای فهیم عطار، قلم زیبا و گیرایی داره، مفاهیم پیچیده و عمیق رو در قالب کلمات و جملات ساده و قابل فهم به خواننده منتقل میکنه، من شیفته سبک نگارش ایشون هستم فقط حیف که کم کتاب مینویسند

این دومین کتابی بود که از آقای عطار میخوندم و بسیار بسیار دوست داشتم... قلم ایشون قوی، حرفه ای ، لطیف و جذابه ...پیامی هست که از دل برآمده و بر دلها میشینه... بخونید و از این عاشقانه ناب لذت ببرید

در جذابیت قلم توصیفی جناب عطار بارها باید تاکید کرد. روایت به سبک ایشان خواننده رو به سادگی و بی هیچ پیچیدگی همراه خودش می‌کنه. شاید فصل آخر از نظر بنده به طریق دیگر فصول پرداخته نشده بود.

کتاب بسیار جذابی بود در عین ساده و‌‌روان‌بودن جملات کوتاه تاثیر‌گذاری در لابه لای نوشته ها شون هست امیدوارم‌فرصتی‌داشته باشند برای نوشتن‌کتابهای بیشتری‌

خیلی خوب بود.....کاش همه کسانیکه قلم دست میگیرن مث آقای فهیم ی چیزی تو کله شون باشه که آخرش آدم نگه حیف وقت. البته من قاب‌های خالی رو بیشتر دوس داشتم.

خیلی خسته کننده و داستان بیخودی کش دار بود بیشتر جنبه تخیلی داشت اصلا مورد علاقه نبود نمیدونم نویسنده خسته نشده از نگارشش من که خیلی خسته شدم