«نصیحت زمامداران» در فرهنگ اجتماعی مسلمین سابقهای طولانی دارد و دانشمندان فراوانی در ارائه شیوه حکومتداری قلم زدهاند؛ مثل جاحظ در «التاج» و«المحاسن و الاضداد» و امام محمد غزالی در «نصیحةالملوک» و ابوبکر بن محمد طرطوشی در «سراج الملوک» و خواجه نظامالملک در «سیرالملوک یا سیاستنامه» و محقق سبزواری در «روضة الانوار» البته در اینگونه آثار معمولاً به مصادیق یا «نصیحت به حمل شایع» پرداخته شده است و کمتر از مفهوم نصیحت و مبانی آن «نصیحت به حمل اولی» بحثی به میان آمده است.
این مقاله، تلاش ناچیزی است در ارائه برخی از ابعاد«نصیحت پیشوایان» و اگر چه این عنوان در ابتدا موضوعی صرفاً اخلاقی می نماید، دارای ابعاد وسیع حقوقی، سیاسی، فقهی و تربیتی است و توجه به آن، در تلقی و برداشت از حکومتاسلامی بسیار مؤثر است.