دفاتر تعزیه ۸ و ۹ که به پارهای از مجالس تعزیه رایج در منطقه اراک و توابع آن اختصاص یافت، محصول کار و تلاش اینجانب و دانشجویانم در رشته نمایش دانشگاه آزاد اسلامی اراک بود که بخشی از ثمرات آن امکان ارائه در این دو مجلد را یافتند. مجالسی که منسوب به میرانجم (میرزا محمد روحانی) تعزیهخوان و تعزیهسرای پرآوازه ساکن در این خطه در دوران ناصری و پس از آن میباشند. اما بررسی این مجالس و مقایسه آنها با پارهای دیگر از نسخ تعزیه مربوط به زمینههای کاشان، تهران و قزوین که در پانویسها نیز به آن اشاراتی شده است، نشان میدهد که تمامی آنچه در این مجالس آمده است را نمیتوان ثمره فکر، اندیشه و تجربه تعزیهخوانان و یا یک شاعر ساکن این منطقه دانست زیرا در اکثر موارد تمامی مجالس از یک الگوی ساختاری مشترک و همچنین حوادث و وقایعی شبیه به هم که نشانی از وجود منابع مشترک است بهره بردهاند.