کتاب شاهنامه از دستنویس موزه فلورانس جلد 1 نشر انتشارات دانشگاه تهران

نخستین کسی که به چاپ شاهنامه اقدام کرد و در هند بچاپ رسانید مثيو لا مسدن (Mathew lumsden) بود که در سال های نخست قرن ۱۹ آغاز کرد و پس از آن که جلد اول آن چاپ شد ادامۀ آن بواسطه قطع کمک مالی دولت هند متوقف گردید. سپس کار وی را یک افسر انگلیسی بنام ترنر ماکان (Turner Macan) دنبال کرد و شاهنامه ای در چهار جلد و با فهرستی از کلمات دشوار منتشر ساخت.

نه سال بعد از وی ژول مهل (Jules Mohl) دانشمند فرانسوی با ترجمه ای بزبان فرانسه، بدان کار دست زد و شاهنامه را در سال ۱۸۷۸ در ۷ جلد چاپ کرد. پس از این باید از یوهان فولرس نام برد که بر اساس ماکان و مهل به تهيۀ طبع شاهنامه پرداخت و سه جلد از آن را تا سال ۱۸۷۷ منتشر کرد که بعداً کتابخانه بروخیم در تهران آن را بپایان رسانید.

آن گاه می رسیم به چاپ مسکو در ۹ جلد نخست به سرپرستی یا برتلس و پس از درگذشت وی در سال ۱۹۵۷ بسرپرستی عبدالحسین نوشین پس از یازده سال انتشار یافت.

چاپ دیگری به کوشش رستم علی یف و محمد نوری عثمانوف به کمک کتابخانه پهلوی آغاز گردید جلد اوّل آن در سال ۱۹۷۱ و جلد دوّم به اهتمام رستم علی یف و احمد طباطبائی دو سال بعد منتشر شد و پس از آن متروک ماند.

در سال ۱۳۵۱ وزارت فرهنگ و هنر ایران مؤسسه ای بنا نهاد بنام «بنیاد شاهنامه فردوسی» بسرپرستی استاد مجتبی مینوی که در زمان حیات آن مرحوم داستان رستم و سهراب ، و داستان فرود چاپ و منتشر شد و پس از آن داستان سیاووش را که متن آن آماده چاپ بود با مقدمۀ آقای مهدی قریب در سال ۱۳۶۳ انتشار یافت.