کتاب اردوگاه 9 الف رمادی «بدری ها» جلد 52 کتاب نشر

«مروری اجمالی بر تاریخچه اردوگاه ۹د رمادی»

چهارمین مقطع از اردوگاه ۹ رمادی با نام مقطع «د» در شهریورماه ۱۳۷۰ با ورود حدود ۷۰ اسیر آغاز شد. بسیاری از پادگا‌ن‌های ارتشی دولت عراق در استان الانبار و شهر رمادی قرار داشت و به همین علت، شهر رمادی کشور عراق به منطقه‌ای نظامی مبدل شده بود که پس از به اسارت درآمدن رزمندگان، به ‌عنوان محل اسکان آنها مورد استفاده قرار گرفت. نحوه نام‌گذاری اردوگاه‌ها بدین‌صورت بود که یکی از اردوگاه‌ها، «عنبر» نام‌گذاری شده و برخی، همچون رمادی ۳ باتوجه ‌به این‌که سومین اردوگاه در شهر رمادی بود به ترتیب تاریخ تأسیس، با شماره ۱ تا ۳ و نام «رمادی» ذکر شد. پس از این‌که نیروهای بعثی نام‌گذاری اولیه اردوگاه‌ها را انجام دادند، کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ نیز براساس پیروی از قوانین ژنو، نام‌گذاری اردوگاه‌ها را از شهر موصل آغاز کرد. بعد از نام‌گذاری چهار اردوگاه واقع شده در این شهر، وارد شهر تکریت شدند و باتوجه ‌به این نکته که از میان اردوگاه‌های واقع شده در شهر تکریت فقط یک اردوگاه از سوی نیروهای بعثی معرفی شده بود، آن اردوگاه را اردوگاه ۵ نام‌گذاری کردند. سپس به نام‌گذاری اردوگاه‌های شهر رمادی پرداختند و اردوگاه رمادی ۱ را اردوگاه ۶ الف رمادی و با همین ترتیب اردوگاه‌های دیگر رمادی را شماره‌گذاری کردند، تا این‌که رمادی ۳ را اردوگاه ۹ نام‌گذاری کردند. اردوگاه ۹ رمادی به چهار مقطع زمانی مختلف تقسیم می‌شود که در این مجموعه به مقطع چهارم «۹ د» می‌پردازیم. گروهی از اسرا طی مأموریتی که به شلمچه اعزام شده بودند، در اسفندماه ۱۳۶۹ به اسارت درآمدند و به این اردوگاه منتقل شدند و مقطع چهارم این اردوگاه با نام ۹ د آغاز شد. این افراد از یگان‌های ۵۴۱ آتش‌برد، تعاون جنوب، نهاجا، تیپ ۹۱ بقیة‌الله(عج) بودند.

سرگرد عباس، سروان مصطفی، سرهنگ ۲ لیث و سرهنگ تمام صدام مهدی، فرماندهان بعثی این اردوگاه بودند. این اردوگاه ارشد کل ایرانی نداشت و علی خیرآبادی،‌ خالد واحدی، قلی رئیسی ارشد آسایشگاه ۱ و چنگیز ویس‌الله‌وند، غلامحسین جلالوند و میثم جابری به‌ عنوان ارشد آسایشگاه ۲ فعالیت می‌کردند.

یکی از وقایع مهم اردوگاه ۹ د رمادی در تاریخ ۳۰/۱/۱۳۷۱، به اسارت درآمدن دو خلبان ارتش ایران به نام محمد امینی و ارسلان شریفی بود. این خلبان‌ها به علت سقوط هواپیمای خود در خاک عراق به اسارت درآمدند و به این اردوگاه منتقل شدند. پس از انتقال این دو خلبان به این اردوگاه، نیروهای گروهک منافقین درصدد جذب آنها برآمدند که با مقاومت این دو خلبان روبه‌رو و مجبور به ترک اردوگاه شدند. بعثی‌ها در تاریخ ۱۳/۶/۱۳۷۵ برای کنترل بیشتر اسرا، آنها را به اردوگاه ۱۰ رمادی منتقل کردند و بدین‌ترتیب اردوگاه ۹ د رمادی منحل شد و پس از دو سال و نیم حضور اسرا در اردوگاه ۱۰ رمادی، با توافق دو دولت ایران و عراق در فروردین‌ماه ۱۳۷۷ این اسرا تبادل شدند.