کتاب حاضر، مروری جامع بر برداشتهای متفاوت و روشهای تحلیل گفتمان است، درعینحال، به سنتهای فکری که در آن، این برداشتها تكوین یافتهاند، میپردازد. این کتاب، نظریه ساختارگرایی، پساساختارگرایی و پسامارکسیستی را بررسی میکند و نویسنده یک رویکرد جدیدی را به تحلیل گفتمان معرفی مینماید که در آن عمدتاً به نوشتههای سوسور، لوی اشتراوس، گرامشی، آلتوسر، فوکو، دریدا، لاکلا و موفه میپردازد. او برخی از انتقادات مربوط به این رویکرد را مورد ارزیابی قرار میدهد و روشهایی را که در آن تحلیل گفتمان میتواند به فهم ما از صورتبندی هویت، هژمونی و رابطه بین ساختار و عاملیت کمک نماید، بررسی میکند. این کتاب موجز و جذاب است و از یکسو سرآغازی ترغیبکننده به مفهوم گفتمان را برای دانشجویان و پژوهشگران و از سوی دیگر علوم اجتماعی فراهم میآورد.