پیتر انگر، استاد فلسفه دانشگاه نیویورک، پس از آنکه سالها در فلسفۀ غرب تدریس کرد و آثار زیادی در نشریات معتبر فلسفی منتشر کرد، در سال ۲۰۱۴ با نگارش کتاب ایسمهای تهی، نهتنها آثار قبلی خود را فاقد محتوایی اساسی و بازی با زبان دانست، بلکه تلاش کرد نشان دهد در دوران معاصر مجموعهای از دیدگاههای تهی و فاقد محتوای اساسی به فلسفۀ رسمی غرب تبدیل شده و فلسفه را از موضوعات اساسی که در زندگی فردی و جمعی تأثیرگذار است، جدا کرده و مخاطب خود را گرفتار پوچی کرده است. پرسشها و بازیها و معماهای زبانی که ظاهری فلسفی دارند و بسیار سرگرمکننده هستند، نهایتی ندارند و همیشه مفاهیمی پیچیده وجود دارند که با تحلیل آنها میتوان به دیدگاهها و ایسمهای جدید رسید، اما برای اینکه فلسفه محتوای اصیل خود را بیابد، باید بار دیگر به پرسشهای بنیادین متافیزیکی مانند خودشناسی و بحث از وجود روح و امکان حیات پس از مرگ بازگردد.
نتونستم با اندیشه های نویسنده ارتباط برقرار کنم تا جایی که از تبلیغاتی که در مورد کتاب دیده بودم، فهمیدم که اکثر فلاسفه مخصوصا فیلسوف های تحلیلی خیلی یه مسئله ساده و گاهی غیر ضروری رو سخت و پیچیده میکنند و این پیچیدگی کمکی به زندگی فردی و اجتماعی ما نمیکنه... و یه جورایی بازی با واژگان یا پر حرفی یا به اصطلاح فلسفه بافیه....