معرفی، خرید و دانلود کتاب سرمایه گذاری و قراردادهای سرمایه گذاری خارجی

رشد اقتصادی یک مفهوم کمی است، چنانچه تولید ناخالص ملی یک کشور در یک سال نسبت به‌سال قبل افزایش داشته باشد، این کشور در آن سال دارای رشد اقتصادی است، منابع رشد اقتصادی سرمایه است. کمبود سرمایه یکی از خصوصیات مشترک کشورهای در حال توسعه است. با توجه به‌کاهش پس‌انداز و بالا بودن نرخ بهره، امکان تأمین سرمایه از بازارهای مالی داخلی وجود ندارد. در سال ۱۳۹۳ حدود ۲/ ۸۹ درصد از تأمین مالی واحدهای تولیدی از طریق نظام بانکی انجام شده است. به‌علاوه‌ در سال‌های اخیر با پدیده‌ای مواجه بودیم که وام و تسهیلات‌گیرندگان قادر به‌بازپرداخت وام و تسهیلات نبودند، این تسهیلات به‌معوقات بانکی تبدیل شده‌اند، این معوقات بخشی از منابع بانک‌ها را راکد نموده است. با توجه به‌مراتب فوق جذب سرمایه همواره یکی از مهم‌ترین چالش‌ها برای کشور بوده است و با توجه به‌شرایط فوق، بانک‌ها قادر به‌تأمین مالی واحدهای تولیدی نمی‌باشند. دوره طولانی و پیچیده تحریم در اقتصاد ایران اثر گذاشته، با توجه به‌شرایط مذکور تأمین مالی باعث چند دوره رشد اقتصادی منفی پایین شده است. برای دستیابی به‌رشد اقتصادی ۸ درصد نیاز به‌منابع سرمایه‌گذاری خارجی داریم. سرمایه‌گذاری خارجی موجب رشد اقتصادی می‌شود که این رشد خود می‌تواند اثرات ذیل را در اقتصاد داشته باشد: - کاهش نرخ بهره چون ورود سرمایه باعث افزایش نقدینگی در سیستم شده و نرخ بهره را کاهش می‌دهد. - کاهش نرخ ارز تحت شرایط رژیم شناور، ارز جریان ورودی سرمایه منجر به‌افزایش ارزش پول ملی می‌شود. - جریان ورودی سرمایه‌، در میزان درآمدها اثر گذاشته و موجب افزایش درآمد مالیاتی می‌شود. - ورود سرمایه باعث بهبود درآمد، کاهش رکود اقتصادی و افزایش اشتغال می‌گردد. سرمایه را می‌توان به‌سرمایه فیزیکی و مالی طبقه‌بندی نمود. - سرمایه‌ فیزیکی، شامل کالاهای تولید شده بادوام نظیر ماشین‌آلات خط تولید - سرمایه‌ مالی، شامل اوراق قرضه و سهام می‌باشند. سرمایه می‌تواند به‌صورت‌های ذیل نیز طبقه‌بندی شود: Foreign Portfolio Investment (FPI) Foreign Direct Investment (FDI) سرمایه‌گذاری از طریق (FPI) شامل خرید سهام واحدهای تولیدی داخلی است ولی سرمایه‌گذاری از طریق (FDI) شامل سرمایه‌گذاری مستقیم در واحدهای تولیدی است، نظیر سرمایه‌گذاری Joint venture و سرمایه‌گذاری در ساخت‌وساز، Buy back E.P.C از طریق B.O.T و B.L.T و Turn key و Concercium و ... انجام می‌گیرد. در سرمایه‌گذاری از طریق Buy back و Finance بانک داخلی به‌بانک خارجی ضمانت ارزی می‌دهد. ولی در سرمایه‌گذاری Joint venture بانک داخلی به‌بانک خارجی ضمانت‌نامه نمی‌دهد. در جذب سرمایه‌گذاری خارجی باید بیشتر به‌سرمایه‌گذاری‌هایی اولویت داد که نیاز به‌ضمانت ارزی نداشته باشند تا معوقات ریالی پیش آمده برای بانک‌ها برای معوقات ارزی پیش نیاید. در این مجموعه اطلاعات مربوط به‌سرمایه‌گذاری خارجی و قراردادهای سرمایه‌گذاری جمع‌آوری شده و می‌تواند مورد استفاده واحدهای تولیدی و صنعتی و سایر کاربران قرار گیرد.