تهیه کنندگان پیشنویس منشور ملل متحد میدانستند که مأموریت سازمان ملل متحد تنها در صورتی میتواند موفقیت آمیز باشد که به سه اصل اساسی صلح، توسعه و حقوق بشر و نیز به ارتباط میان این سه اصل توجه داشته باشد. حمایت جهانی از حقوق بشر یکی از موضوعات بنیادی عدالت است و لذا به خودی خود یک هدف میباشد. همچنین در راه نیل به هدف حفظ صلح و تعقیب سیاست توسعه عادلانه نیز یکی از عناصر کلیدی حمایت از حقوق بشر است. سازمان ملل متحد دستاوردهای اندکی در ارتباط با هر سه هدف داشته است زیرا در تحقق آرمانهای منشور ملل متحد با مشکلات بزرگی دست و پنجه نرم کرده است. در زمینه حقوق بشر، فعالیت هنجار سازی سازمان ملل متحد خوب بوده است اما در زمینه حمایت از حقوق بشر، متاسفانه از ابتدای تشکیل ملل متحد نیز دستاورد بسیار ناچیزی داشته است. بر اساس منشور ملل متحد، ترویج و حمایت از حقوق بشر از مأموریتهای اصلی این سازمان است. منشور سازمان ملل شامل ارجاعاتی کلی مبنی بر احترام به حقوق بشر بدون اشاره به حقوقهای خاص میباشد. طی ۶۰ سالی که از تدوین و پذیرش منشور میگذرد معاهدات چند جانبه بسیاری به مرحله اجرا درآمدهاند که در آنها انواع حقوق بشر مشخص و مورد شناسایی بینالمللی قرار گرفتهاند و در بسیاری از موارد، ابزارهایی برای نظارت بر اجرای آنها تعبیه شده است. از مهمترین این معاهدات، اعلامیه جهانی حقوق بشر است. در سال ۱۹۴۸، مجمع عمومی سازمان ملل اعلامیه جهانی حقوق بشر را که به موارد مختلفی از جمله حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اشاره دارد را به تصویب رساند. وقتی که مجمع عمومی اعلامیه جهانی حقوق بشر را پذیرفت، آن را نه به عنوان بیانیهای برای ایجاد تعهدات قانونی برای کشورها بلکه بیشتر به مثابه معیارهایی مشترک برای همه دولت - ملتها مقرر کرد تا کشورها به سوی تحقق و عمل به اصول آن گام بردارند. طی سالهای بعد، اعلامیه جهانی هر چه بیشتر در ارگانهای سازمان ملل مورد توجه واقع شد و به عنوان بیان کننده قواعد و اصولی که در حقوق بینالملل از جایگاه خاصی برخوردارند، مدنظر قرار گرفت. این اعلامیه به عنوان مایه الهام مجموعهای غنی از قوانین حقوق بشر بینالمللی که تحت نظارت سازمان ملل تدوین شده مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از درسهای عبرت تاریخی آنستکه باید مقابل طرفهایی قرار گرفت که مرتکب نقض فاحش حقوق بشر میشوند و نیز باید به قربانیان نقض حقوق بشر کمک کرد.