کتاب ابر و باد نشر شهر پدرام

پیش از آنکه صنعت کاغذ سازی از چین به ایران برسد از سنگ و گل پخته و استخوان و کتان و پوست گاو و گوسفند برای نوشتن استفاده می شد در حدود قرن سوم هجری صنعت کاغذ سازی چین از راه سمرقند به ایران رسید و به تدریج در شهر های خراسان و دیگر ایالات ایران نفوذ کرد،چنانکه در قرن هفتم و هشتم هجری در غالب شهر های بزرگ ایران،مراکز مهم کاغذ سازی تأسیس گردید و در همان دوران این صنعت از ایران به کشورهای مجاور متمدن آن زمان مانند هندوستان و حکومت های آسیای صغیر و از آنجا به مصر و نیز دیگر شهرهای اروپا منتقل گردید.نحوه درست کردن کاغذ در ایران بنحوی بود که نخست قطعات پنبه و پارچه و کهنه و تراشه های چوب و گونس را جمع آروی کرده ودر دستمال بزرگ می بستند و در آب می انداختند و مدتی هم چنان در آب می انداختند،یک نفر کنار حوضک می نشسته و با پارو آب را بهم می زده است،استاد کار قالبی حصیری در دست می گرفته و این قالب چهار چوبی بوده که کف آن با حصیر پوشیده شده بوده است.قالب را در حوضک میزده و خمیر در قالب قرار گرفته و آب ها از حصیر خارج می شده است این خمیر های قالبی را چهار دسته روی هم بر روی سنگ صاف می نهاده اند وبعد یک قطعه تخته محکم روی دسته های خمیر گذاشته و پا می زده اند تا آخرین قطرات آب از مغز خمیر کاغذی خارج بشود.آنگاه هر دسته چهارتایی را برابر آفتاب می نهادند تا بخشکد بالاخره هر دو رویه کاغذ را به چسب مرغوبی می اندودند تا صاف و براق شود،کاغذی که از این راه بدست می آمده است سفید نبوده است و دارای ضخامت بوده است.