کتاب ما چهار نفر بودیم پیاده نشر نهر

پریسکه یک قالب جدید شعر فارسی است که براساس فرهنگ اسلامی ایرانی و با رویکرد مقابله با ورود عرفان‌های نوظهور وعرفان‌های شرقی ایجاد گردیده‌است. بنیان این قالب شعری توسط آقای علیرضا بهرهی صورت گرفت. شعر پریسکه به صورت رسمی توسط وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی جمهوری اسلامی ایران ثبت گردیده‌است ودرحال حاضر یکی ازقالب‌های پرمخاطب شعر فارسی می‌باشد. مسوولیت انجمن پریسکه سرایان ایران بر عهده آقای علیرضا بهرهی بوده که استاد فولادی به عنوان دبیر فنی انجمن بر روند سرایش پریسکه در سراسر کشور نظارت می‌نماید. پریسکه یک لغت اصیل ایرانی و از واژه‌های زبان فارسی میانه محسوب شده وبه معنای جرقه کوچک آتش است که هم‌اکنون ساکنان حاشیه زاگرس از قبیل مردم لرستان، کرمانشاه، کردستان، ایلام، غرب مازندران، بخش‌هایی از خوزستان و چند نقطه مرکزی کشور نیز با مقداری تفاوت در گویش این واژه زیبا را استفاده می‌کنند. اگر شعر را شعله‌ور شدن احساس وخیال بنامیم پریسکه بخش کوچکی از این شعله می‌باشد که یک لحظه در ذهن روشنایی کوچک و زودگذری را ایجاد می‌کند وتا مدتی ذهن درگیر تفکر درخصوص او می‌شود. هدف از ایجاد قالب پریسکه سه مورد می‌باشد: اول این‌که در سال‌های اخیر با یک پراکندگی درحوزه شعر کوتاه مواجه بود‌ه‌ایم که هر کس به فراخور ذوق خود نام‌های مختلفی چون هایکو،‌ هایکوواره، طرح، کوتاه، شعر کوتاه بر اشعار کوتاه فارسی می‌گذاشت که هیچ کدام تمام کننده وکامل نبودند ودرمحتوا وفرم هم تفاوت چندانی نداشتند که به نام‌های متعدد خوانده شوند. دوم این‌که واژه‌ای نامانوس وخارجی به نام هایکو درادبیات شعری ما وارد شده بود که گذشته از ورود نامیمون این واژه، هرچه‌قدر شعرای ما دراین عرصه به طبع آزمایی مشغول می‌شدند باز به نام فرهنگ و ادبیات ما تمام نمی‌شد ودر پایان به آن شعر ژاپنی اطلاق می‌گردید. در هایکو شاعر باید با ۵ هجا، ۷هجا، ۵هجا و در مجموع ۱۷ هجا شعر بگوید که به‌هیچ‌وجه با توجه به قواعد و شکل واژگان فارسی نمی‌توان یک شعر کامل وزیبا سرایش کرد. در زبان ژاپنی ما با فصل واژه روبه‌رو هستیم. یک واژه در زبان ژاپنی حتی معنای یک جمله کامل ما می‌شود. پس نتیجه می‌گیریم هایکو در ادبیات ما یک مهمان ناخوانده است که شعرای ما فقط باید از نوع نگاه و شیوه فعالیت هایکوسراهای حوزه (آ س ا ن) مطلع بوده وتجربیات مثبت آن‌ها رادر قالب‌های شعرفارسی بکارببندند. سوم این‌که با روی کار آمدن تفکرات ذن در ژاپن و ورود این جریان فکری مذهبی در هایکو به شکلی که اگر نگوییم جزء لاینفک هایکو شده حداقل جزء همراه هایکو گردیده است. هم‌زمان با ورود هایکو به کشورهای شرق وغرب تفکرات ذن و بالطبع اندیشه‌های بودیسم با کارکردهای کم حساسیتی چون طبیعت‌گرایی وعشق به طبیعت هرچند که بعدها به طبیعت خدایی تغییر مسیر می‌دهند وهمچنین تعالیم مکاتب شینتو وکنفوسیوس دراین کشورها گسترش می‌یابد که کشوراسلامی ایران نیز استثناء نبوده است. این تعالیم ودستورها تحت عناوینی چون عرفان‌های نوظهور وعرفان‌های شرقی از طریق شعر با سهولت بیشتری در اذهان جوانان ونوجوانان شکل می‌گیرد.