کتاب عصیان ریشه دار نشر اگر

«عصیان ریشه دار» حاصل بررسی شصت مجموعه‌ی شعر از پانزده شاعر زن ایرانی در فاصله‌ی سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۹۰ است. این کتاب که از معدود پژوهش‌های ایرانی در حوزه‌ی مطالعات ادبیات و جنسیت است، کوششی است برای دستیابی به ویژگی‌های متمایزکننده‌ی زبان شعری زنان که یا بر اثر موقعیت انفعالی زنان در زبان شکل می‌گیرد یا بر اثر کوشش برای رهایی از سلطه‌ی زبان مردانه. شناخت این ویژگی‌ها به این دلیل مهم است که درست مقابل بوطیقای خنثی نگری می‌ایستد که مخالف زنانه دیدن ادبیات است و بر عامل مثبت زنانگی در تجربه‌ی ادبی تأکید می‌کند. نگرش خنثی‌نگر درصدد است از نوشته‌های زنان جهان شمولی کاذب طلب کند و با قرار دادن آنها در ساختاری هم ارز با آثار خلق شده توسط مردان، این حقیقت را نادیده بگیرد که فاعل مؤنث در درون زبان، امکان تخیل بدون جنسیت را ندارد. از این رو شناخت این ویژگی‌ها و برجسته کردن آن ها برای انسجام سنت ادبی و زیبایی‌شناسی زنانه گامی ضروری است.