تنظیم بازار کالاها و خدمات همواره یکی از وظایف سیاستگذاران و دولتمردان است. این وظیفه در کشورهای در حال توسعه که دولت دخالت زیادی در اقتصاد کشور در قالب مالکیت و مدیریت بنگاههای اصلی و مسلط بازار دارد، بهصورت دغدغه درآمده و زمان و انرژی بسیاری از دولت را صرف میکند.
دولتها در به تعادل رساندن بازار عرضه و تقاضای کالاها بهخصوص کالاهای اساسی تلاشهای فراوانی انجام میدهند. بهویژه اینکه سعی میکنند قیمت کالاهای مهم و اساسی را در جهت امکان مصرف آن توسط اقشار آسیبپذیر در دامنهای مشخص تنظیم و تثبیت نمایند و اگر قیمتها از این دامنه فراتر رفتند با ابزارهای کنترلی اقدام به برگرداندن قیمت به وضعیت قبلی مینمایند.
تولید گوشت قرمز در ایران از ۴۲۰ هزارتن در سال ۱۳۶۰ به ۸۲۹ هزار تن در سال ۱۳۸۵ افزایش یافته است. میانگین مصرف گوشت قرمز دردوره۱۳۶۰ تا ۱۳۸۵ برابر با ۷۳۷هزارتن بوده که با توجه به میانگین تولید و مصرف گوشت قرمز در این دوره، کشور با ۱۰۹ هزارتن مازاد تقاضا روبه رو بوده است.گوشت قرمز یکی از مهمترین منابع تأمین پروتیین محسوب میشود که در جیره غذایی خانوارها از اهمیت فوق العادهای برخوردار است. براین اساس ضرورت دارد به منظور حفظ سلامت جامعه و بهویژه اقشار آسیبپذیر در مقابل نوسان قیمتها، نسبت به تنظیم بازار آن و جلوگیری از افزایش قیمت کالای مذکور اقدام مقتضی بهعمل آید.