کتاب بهارانه حسین شکرابی نشر موسسه فرهنگی هنری رسائل رسانه

خاستگاه شعر نهانی‌ترین لایه‌های وجود و شخصیّت بشر است. آنگاه که عاطفه و تخیّل به هم گره می‌خورد، معانی از کتم عدم در نهانگاه روح، به منصه‌ی ظهور درآمده به صورت کلمات بر زبان شاعر جاری می‌شوند. ادیب و شاعر می‌کوشد،زبان ساده و روان محاوره را به نحو بیانی زیبا، شگفت‌انگیز و تأثیرگذار تعالی دهد، چنان که زیبایی، جوهر اصلی شعر و هر هنر دیگری است. زبان محاوره متکفّل بیان حوایج و مقتضیات حالات عادی است و در احوال خاص و غلبه‌ی احساسات، شاعر برای آن‌چه که درمی‌یابد، بیانی متناسب به کار می‌برد. چنان که اقتضای بیان مفاهیم بلند، الفاظ فاخر است. به خصوص اگر علایق مذهبی و عرفانی، وجهه‌ی همّت شاعر باشد. آفرینش ادبیّاتی پُرشکوه برای بیان معارف بلند دینی و عرفانی نتیجه‌ی کار شاعران بزرگ مسلمان و شیعی در طول اعصار متمادی بوده است. مجموعه‌ی حاضر نوعی دنباله‌روی از سنّت ادبی در فضای فکری و حکمی ادوار متأخّر و به طور مشخّص دوره‌ی بازگشت ادبی است که به‌واسطه‌ی جزالت و استواری الفاظ و مشحون‌بودن از معانی بلند، همواره مورد توجّه و تعلّق خاطر این‌جانب قرار داشته است. این دفتر فراهم‌آمده از سه بخش مدایح و مراثی، غزلیات و چند رباعی است. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید...