«بلوچستان»، نام منطقهای کوهستانی واقع در جنوبشرقی ایران است که در شمال آن، کویر لوت و در قسمت جنوبی آن، دریای عمان قرار دارد (کاظمی، ۱۳۸۰، ۲۱۷)؛ این منطقه، در اواخر دوران سوم زمینشناسی و در اثر جنبشهای کوهزایی، از دریا جدا شده و در آن، ابتدا رسوبات آهکی از نوع دریایی و سپس رسوباتی با مواد نسبتاً درشت و نرم، بر روی یکدیگر انباشته شدهاند. این منطقه، از کنار کویر کرمان در شرق بم و کوههای بشاگرد تا مرزهای غربی سند و پنجاب را در بر میگیرد. هرچند مرزهای آن را دقیقاً نمیتوان مشخص نمود؛ اما مساحت آن، عموماً چیزی در حدود ۶۹۰.۰۰۰ کیلومترمربع تخمین زده میشود. مرزهای جغرافیایی، بلوچستان را به سه بخش «بلوچستان پاکستان»، «بلوچستان افغانستان» و «بلوچستان ایران» تقسیم مینماید؛ ما در این نوشتار، تنها به بررسی و واکاوی آن بخش از سرزمین بلوچستان که در ایران واقع شده و بلوچهای ساکن در این ناحیه میپردازیم. «بلوچستان ایران»، منطقهای از کشور است که با مساحتی حدود ۱۷۵.۰۰۰ کیلومترمربع، در جنوبشرقی ایران واقع شده و پیوند فضایی و جغرافیایی با ایالت بلوچستان در جمهوری فدرال پاکستان و ناحیهی بلوچنشین افغانستان دارد (عزیزی و آذرکمند، ۱۳۹۰، ۱۰۳). «هنری فیلد»، بلوچستان ایران را به چهار بخش تقسیم مینماید: مکران ایران، ناحیهی سرحد، دشت بنپور (بمپور) و دیزک (فیلد، ۱۳۴۳، ۲۸۱).