کتاب من برای همه چیز برنامه ریزی داشتم نشر انتشارات خانه رود

هرگز در زندگی‌ام با تغییرات، میانه خوبی نداشته‌ام. حتی وقتی یک دختربچه بودم، دلبسته روزمرّگی‌هایم بودم، همیشه می‌بایست از گام بعدی که بر می‌دارم، اطمینان حاصل می‌کردم. با تمام وجودم در برابر خطر کردن، مقاومت می‌کردم بنابراین گمان می‌کنم جای تعجب ندارد که انتخاب‌هایم همه در امنیت و در محدوده آسوده‌گزینی بوده و زندگی‌ام به قابل پیش‌بینی‌ترین حالتی که می‌شد برایش برنامه ریخت، بی‌شیله و ‌پیله بود. اما اوضاع به همین شکل باقی نماند. در واقع، همه‌چیز از هم گسیخته شد. انگار که در ناکجاآباد، و به یک‌باره، خودم را در یک زندگی زناشویی شکست خورده، شغلی رو به اضمحلال و مادری که در بستر مرگ بود، یافتم. احساسی شبیه به افتادن یک صخرۀ بزرگ روی قفسه سینه‌ام و تقلا برای تنفس کردن داشتم. ‌تلاشم را برای نادیده‌انگاری آنچه در حال وقوع بود و تظاهر به این‌که مشکلی وجود ندارد، انجام دادم. اما این کار، غیرممکن بود. پس از آن، از این‌که راهی برای رو‌به‌راه کردن اوضاع پیدا کنم، احساس درماندگی پیدا کردم، ولی حتی نمی‌دانستم که باید از کجا شروع کنم. بنابراین شروع کردم به طراحی‌کردن، و طراحی‌کردن تبدیل به مکانیسم کنارآمدن من با اوضاع شد. بالا و پایین زندگی‌ام را نقاشی کشیدم، و این کار سبب ‌شد که توانایی دیدن دردهایم را به صورت ملموس پیدا کنم. همان‌طور که با طرح زدن، احساساتم را ادامه می‌دادم، و به همان نسبت که پیداکردن شوخ‌طبعی‌های زندگی را آغاز می‌کردم، به دنبال خود‌پنداره‌های خودم نسبت به زندگی می‌گشتم. با گذشت زمان، مقاومت من در برابر تغییرات، کمتر شد و شروع به آزمودن احساسات آسودگی‌گریزانه کردم، همان احساساتی که پیش از این، هیچ رغبتی به مکاشفه در آن‌ها نداشتم.