کتاب «درآمدي بر جنبش دانشجويي در ايران»، طی چهار فصل به بررسی تاریخی این جنبش در سالهای ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ میپردازد؛ در فصل اول، تاریخچهي مختصری از جنبش دانشجویی ایران در فاصلهي تأسیس دانشگاه تهران در سال 1313 تا کودتای 28 مرداد 1332 ارائه میشود. فصل دوم کتاب از کودتای 28 مرداد 1332 تا تابستان 1339 را که فضای سیاسی کشور بازتر شد، در بر میگیرد. همچنین فراز و فرود جنبش دانشجویی، نقش دانشجویان در نهضت مقاومت ملی و حرکتهای سال 32 بهویژه واقعهی 16 آذر دانشکدهی فنی را بررسی میکند. فصل سوم به تحولات جنبش دانشجویی در سالهای فضای باز سیاسی یعنی 1339 تا 1342 اختصاص دارد، که در این فاصله تحولات و رویدادهای مهمی چون تشکیل جبههي ملي دوم و سازمان دانشجویی وابسته به آن، رخ داد. در فصل چهارم نیز سعی شده است بهطور خلاصه رشد گرایشهای قهرآمیز که پایگاه دانشجویی داشت و رشد جنبش دانشجویان ایرانی در خارج از کشور، مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.