کتاب از خشونت به عطوفت نشر کنکاش

هیجان های ناخوشایند مثل غم، ناراحتی، خشم و... طبیعی و یک بخش عادی زندگی هستند. طبق گزارش قرآن کریم؛ نخستین خشونتی که در زمین اتفاق افتاد خشونت قابیل به برادرش هابیل بود که با قتل و خونریزی بر پیشانی خلقت ثبت شد. همه ما گاهی در زندگی دچار عصبانیت شده‌‌ایم و یا اینکه با افراد عصبانی برخورد داشته‌‌ایم و احساس خشم برای انسان امروز بیگانه نیست. خشم یکی از هیجان های پیچیده انسان و واکنشی متداول نسبت به ناراحتی، ناکامی، ناامیدی، آزار روحی و جسمی و بدرفتاری است که در وجود ما قرار داده شده است، درست مثل احساس غم، شادی و عشق. توجه داشته باشید که پرخاشگری یک فرایند میباشد و ما مستقیم از رویداد به احساس (یا رفتار) نمیرسیم. هیچ احساسی به صورت ناگهانی و بدون مقدمه به سراغ شما نمی‌آید. بنابراین، قاعدتاً یک نشانه یا اتفاق کوچک (یا شاید بزرگ) و به تعبیر دیگر، رویداد تحریک‌کننده‌‌ای بوده که این حس را در شما برانگیخته است. در اصل ما با یک رویداد فعال‌کننده مواجه میشویم. نحوه‌ تفکر ما درباره‌ این رویداد، باورهای ما را ایجاد میکند. سپس، این باورها بر رفتارهای ما اثر میگذارند و حاصل کار، عواقب است. زمانی که یک احساس منفی بر ذهن شما حاکم شده یا این‌که رفتاری انجام داده‌اید که اکنون حس میکنید بهتر بود آن را انجام نمیدادید، باید به افکارتان رجوع کنید و توجه بیشتری به الگوی فکر کردن خود داشته باشید. به گفته آنتونی رابینز، نویسنده و سخنران آمریکایی: به یاد داشته باشید که هر گاه از دست کسی خشمگین یا برآشفته شدید، تنها قوانین فردی شما است که ناآرام‌تان کرده است، نه رفتار طرف مقابل. توصیه میشود که برای بررسی آگاهانه‌ی افکار منفی وقت بگذارید و کمی بیشتر بر روی افکار خود (خصوصاً افکار منفی و غیرسازنده) متمرکز شوید و اجازه ندهید که این افکار به سادگی کنترل احساسات شما را در دست بگیرند و به گفته بنجامین فرانکلین، یکی از بنیان‌گذاران ایالات متحده آمریکا: آنچه با خشم آغاز میشود، با شرم به پایان میرسد. ابراز کردن خشم یکی از بدترین راه‌های خاموش کردن آن است. انفجار خشم معمولا باعث اختلال بیشتر آن بخش از مغز می شود که احساسات را تحت کنترل دارد و شخص را بیشتر خشمگین می‌کند. وقتی از زمان‌هایی حرف می‌زنیم که خشم خود را بر سر کسی که موجب این احساس در ما شده خالی میکنیم، نه تنها آرامش پیدا نمیکنیم بلکه خشمگین‌تر نیز میشویم. اما هنگامی که ابتدا خشم را خاموش و سرد میکنیم سپس با برخوردی سازنده و حاکی از اعتماد به نفس، به حل و فصل اختلاف خود با دیگری میپردازیم بسیار موثرتر عمل میکنیم. مشاهده احساس خشم از طریق حواس بدنی (خشم در کجای بدنم تاثیر گذار بوده است؟) و تنفس، نه تنها به کم شدن انرژی انفجاری آن منتهی میشود، بلکه به ما امکان انتخاب میدهد که چه رفتار سازنده ای در قبال آن انجام دهیم. نگاه کردن به خشم با هوشیاری، حالتی است که نه به یکباره در واکنش پرخاشگری می‌افتیم و نه آن را در درون خود سرکوب میکنیم. پس به خشم خود با ذهنی آگاه نگاه کن. خشم خودت راسرکوب نکن، فقط بر اساس آن عمل نکن.