با سبزترین، با آفتابی ترین درودها.
این دفتر «فیلم- شعر»های من است. فیلمهایی که با کلمه ساختهام. بیست غزلنمایش است. به همراه تصویرهای به هم چسبیده.
«کولاژهای» کار من. collage
در این تجربهی تازه: من و تو چیزی از دست نمیدهیم.
دراین سفر نو، قرار است زیباتر شویم.
غزلنمایشها را باید نفس کشید. دید. در این ضیافت تصویر و صدا، هر غزلنما میخواهد مثل سینما، بیست و چهار حقیقت در ثانیه باشد. همان گونه که «گودار» Godard شاعر سینما دوست میدارد. برای Jean-LucGodard متولد ۱۹۳۰ میلادی: سینما بیست و چهار حقیقت در ثانیه است.
«گفتن برای زیبا شدن» فقط یک دفتر شعر نیست. Film-Poem است. Cinè-Poéme است. آن گونه که Andreï Tarkovski بزرگترین شاعر سینما دوست میدارد. (۱۹۸۶-۱۹۳۲ آندرهی تارکوفسکی ).
در این تجربه هر کس " فیلم شعر " خود را می سازد. همه سینماگریم. هر کس غزلنمایش خود را بر پرده می بیند. بر پرده ی خیال. بی واسطه. چونان شعری زلال. در این تجربه، قرار است همه زیباییآفرین باشیم. قرار است به متن وفادار بمانیم. بخوانیم و زیباتر شویم.
از پاریس ۱۹۸۹ میخواستم هر چه زودتر این پیشنهاد را با شما قسمت کنم که نشد. این دفتر نخست «از بیست و چهار زخم عشق» نام داشت. یک بار هم «آوار آواز» شد. اما چه بهتر که نشد. چه خوب شد که به « گفتن برای زیبا شدن» رسید.
خانم ها و آقایان. به «غزلنمایشخانهی» ما خوش آمدید. صندلی شما در بهترین جای زیباترین بوسهها، در ردیف نابترین غزلها. وسط جهان. کنار دوربین. کنار نور. کنار رنگهای بهتر. کنار نفسهای یک انسان دیگر...