کتاب اسب های سرکش نشر شهر پدرام

اسب در آثار هنری دوره های متعدد تصویر شده است. اسب بر سفال، حجاری، ظروف سیمین و مسین، پارچه و فرش به اندازه قدمت بشریت تاریخ دارد. به روایت تاریخ، مادها توانستند اسب را رام کنند و در سرزمین خود زیست گاه مناسبی برای پرورش او قرار دهند در دیوان شاعران و ادبیات نمادین عارفان، اسب شریف ترین وسیله برای عروج پیغمبر اکرم (ص) به سوی پروردگار بی نهایت توصیف می شود. خردمندان آن را مظهری از نجات و پیروزی و رستگاری می دانند و کشاورزان آن را نشانه برکت، فراوانی و سرمایه زندگی برای جنگاوان. اسب هم چنین مایه ی امید، سرفرازی و فرخندگی و اطمینان بوده است. در حفاری های باستان شناسی در مناطقی از قبیل تپه سیلک در کاشان، چغازنیبل در شوش و حسنلو در آذربایجان آثاری مرتبط با اسب به دست آمده است. نقش اسب بر دهانه غار در کوهدشت لرستان شاهد دیگری بر اهمیت آن در این منطقه است. نقش و نگار آثار در تخت جمشید فقط جنبه تزئینی صرف و به اصطلاح «دکوراتیو» نداشته و برآمده از نیازها، باورها و آئین های جامعه ای بوده که آنرا تولید می کرده است. به عبارت دیگر، این تصاویر دربردارنده اسطوره ها و نمادهای ادوار تاریخی مشخص و متمایزی است که بازتاب اوضاع و احوال خاص و طرز زندگی یک جامعه انسانی است...