کتاب سیاست های جمعیتی در جهان‬ نشر تینای طهرانی

ضرورت تغییر سیاست‌گذاری جمعیت در ایران: ایران چند سالی است که در زمینه جمعیت دچار مسئله شده است. نرخ باروری در ایران از سال ۱۳۷۹ (۲۰۰۱ میلادی) به زیر نرخ جانشینی (۲.۱) رفت و اکنون ۱.۷۱ فرزند به ‌ازای هر زن است. این موضوع در سال‌های آینده کشور را به‌ سمت سالمندی هدایت خواهد کرد. میانگین سنی جمعیت ایران در سال ۱۳۲۸ معادل ۲۲ سال بود و در سال ۱۳۹۵ به ۳۱.۱ سال رسید و بر اساس پیش‌بینی سازمان ملل در ۱۴۲۹ یعنی ۲۹ سال آینده به ۴۴.۷ خواهد رسید. این در ‌حالی ‌است که هم‌اکنون میانگین سنی ۱۰ کشور پیر جهان معادل ۴۴.۸ است. مشکلات پیش‌ روی کشور از لحاظ جمعیتی و ضرورت‌ بررسی آن‌ها باعث شد تا مجمع تشخیص مصلحت نظام سیاست‌های کلی چهارده‌گانه جمعیت را تدوین و مقام معظم رهبری در ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۲ آن را ابلاغ کردند. ابلاغ سیاست‌های کلان جمعیت رویداد مهمی برای موضوع جمعیت کشور به ‌حساب می‌آید؛ اما تحقق سیاست‌های کلان امری به‌غایت حساس و فوری است. حساسیت موضوع در سطرهای پیشین به‌اختصار بیان شد؛ اما در خصوص فوریت انجام اقدامات لازم کافی است به روندهای جمعیتی ممکن پیش‌‌رو و تفاوت آن‌ها توجه کنیم. سازمان ملل در پیش‌بینی خود از آینده کشور سه سناریوی پایین، متوسط و بالا در نظر گرفته است. جمعیت کشور در سال ۱۴۲۸ (۲۰۵۰ میلادی) برای سناریوی پایین حدود ۸۰ میلیون، برای سناریوی متوسط حدود ۹۰ میلیون و برای سناریو بالا حدود ۱۰۰ میلیون خواهد بود؛ بنابراین اقدامات عاجل بر مبنای سیاست‌های جمعیت می‌تواند تا ۱۰ میلیون نفر به جمعیت که قاعدتا جوان هستند، اضافه کند و این رقمی درخور توجه است. -قسمتی از متن کتاب-