مثل هیچکس» اثر دلفین دوویگان برندهی جایزهی ادبی سال ۲۰۱۲ فرانسه با ترجمهی صدف محسنی توسط انتشارات نگاه منتشر شد.
«مثل هیچکس» اثر دلفین دوویگان نویسندهی معاصر فرانسوی در سال ۲۰۱۲ برندهی جایزهی ادبی سال این کشور شد.
داستان گرد زندگی دو دختر جوان می چرخد، یکی ولگرد و سرگشتهی کوچه و خیابان و آن یکی دانشآموز اما در پی تجربههای نو برای شناخت زندگی. این برخورد بر عکس بسیاری داستانهای مشابه، تباهی در پی ندارد، بلکه حاصل آن شناخت، آگاهی و درکی تازه از دنیاست.«مثل هیچکس» تصویری زنده و جاندار از دغدغه ها، هراسها و دلبستگیهای نسل جوان امروز فرانسه برای ما تصویر می کند، با نثری روان و داستانی جذاب.
لو برتینیاک نوجوانی ۱۳ ساله با دختر هجده ساله بی خانمانی به نام نولون آشنا می شود، و با این آشنایی زندگیش دستخوش تغییراتی می گردد. لو که دختری تنها در خانواده ای نه چندان منسجم است، با مادری بیمار و افسرده و پدری که تمام تلاشش را می کند تا زندگی شان را حفظ کند، با آشنایی با نو و برقراری ارتباط با او از دنیای تنهایی که برای خود ساخته کم کم فاصله می گیرد. لو، نولون را سوژه ی یکی از درسهای عملی مدرسه اش قرار می دهد و با او مصاحبه ای انجام می دهد که طی آن با نحوه زندگی بی خانمانهای پاریس، دوستی ها و ارتباطاتشان آشنا می شود و در صدد کمک به نو، دختری طرد شده از جامعه، تنها و بی خانواده برمی آید.
کتاب در مورد دختری ۱۳ ساله با iq=160 است که به همین سبب درمدرسه با بچه های 15ساله همکلاس است وچندان نمی تونه با بچه ها ارتباط برقرار کنه اون با یک دانش اموز متفاوت دیگر کلاس به نام لوکاس دوست میشه .اون مادری افسرده(که علتش در کتاب شرح داده میشه)و پدری سخت کوش داره وخیلی تنهاست و با یک دختر بی خانمان ۱۸ ساله اشنا میشه و از اون برای موضوع پروژه ی کلاسی مصاحبه می کنه و بعدا ارتباطشون عمیق تر میشه و سعی می کنه به دختر کمک کنه،کتاب بسیار ترجمه ی خوبی داره و موضوع بی عدالتی درجامعه و بی خانمان ها رو از زبان یک دختر ۱۳ ساله باهوش روایت می کنه که براش جای پرسش است که چطور بشر انسان رو به فضا میفرسته اما برای بی خانمان ها هیچ کاری نمی کنه ،فیلمی هم از روی همین کتاب درسال 2010 ساخته شده است