روابط ایران با قدرتهای بزرگ، کشورهای پیرامونی و سایر کشورهای فعال در مسیر کنشگری منطقهای و بینالمللی، اگر در بستر تعینات ساختاری ژئوپلیتیکی، نظام و نظم بینالمللی، روندهای اصلی حاکم بر کشورهای فعال در مسیر کنشگری و مسائل دوجانبه تحلیل و بررسی شود، میتوان امیدوار بود به تحلیلی دست یافت که بتواند نقطه اتکای تصمیمگیران و سیاستگذاران برای تدوین سیاستهای مطلوب درجهت تأمین منافع ملی باشد. اهمیت مسائل فوق از این جهت است که هرکدام بهمانند قطعه پازل پیچیدهای مبنای ساختاری یا بهتعبیری، الزامات سیاست خارجی ایران را تعیین میکنند؛ ازاینرو، در این مجلد از کتاب اروپا، هریک از نویسندگان کوشیدهاند با درنظر گرفتن تعینات ساختاری و منطق رفتاری قدرتهای بزرگ و کشورهای درگیر در مسیر سیاست خارجی ایران، روابط دو طرف را آسیبشناسی کنند و در موضوعات طرحشده، نکاتی را درخصوص آن پیشنهاد دهند.