اميل دوركيم جامعهشناسی نامدار و در عين حال يكی از «پيشكسوتان» پداگوژی فرانسه بهشمار میرود. او به هنگام حيات، با آموزش خويش سيمای پداگوژی فرانسه را نشان و مشخص كرد؛ سپس با كتابهای خود بر آن تأثير نهاد: تربيت و جامعهشناسی، تربيت اخلاقی و سرانجام تحول پداگوژی در فرانسه، كه پس از مرگش به لطف حُسن استقبال و كوششهای مريدش، پُل فوكونه، منتشر گشتند. پس، طبيعی و ضروری بود مربيان امروزين بتوانند بهآسانی به مهمترين متنهای او دسترسی داشته باشند. بنابراين، بايد از ابتكار انتشارات دانشگاهی فرانسه در طبع مجدد تربيت و جامعهشناسی، چهل سال پس از انتشار آن در سال ۱۹۲۲، كه اكنون ديرزمانی است در كتابفروشیها ناياب گرديده خرسند بود.
اين كتاب كوچك گرانقدر، كه حاصل چهار پژوهش است و تاريخشان به نخستين سالهای سده ما بازمیگردد، به خواننده شتابزده مزيت ايجاز و دسترسی آسان به مسائل و امور را عرضه میدارد. ولی، بيش از هر چيز، دارای اين سزاواری بزرگ، يعنی ارائهگر افكار عمده دوركيم است.
پل فوكونه در مقدمه کتاب مینویسد: "اين كتاب كوچك را كه امروزه در اختيار آنان (مربيان، جامعهشناسان و...) قرار میدهيم برایشان در حكم پيشگفتاری خواهد بود. ما تنها آن پژوهشهای آموزشی را كه دوركيم خود انتشار داده، باز به زيور طبع میآراييم. دو پژوهش نخست استنساخ مقالههای «تربيت» و «پداگوژی»، از فرهنگ جديد پداگوژی و آموزش ابتدايی است، كه زير نظر بوايسون در پاريس به سال ۱۹۱۱ انتشار يافت؛ سومين پژوهش درس افتتاحيهای است كه وقتی دوركيم كرسی استادی در سوربن را به سال ۱۹۱۲ احراز كرد، خود انجام داد كه در مجله متافيزيك و اخلاق، شماره ژانويه ۱۹۰۳ منتشر شد؛ و آخرين پژوهش نيز درس افتتاحيه كلاسی است كه برای نامزدهای اگرگاسيونهای آموزش متوسطه تشكيل شده بود؛ اين درس كه در نوامبر ۱۹۰۵ تدريس شده بود در سال ۱۹۰۶ در مجله سياسی و ادبی(مجله آبی)، شماره بيستم ژانويه منتشر گشت."