کتاب ‫بایستگی های تشکیل دیوان بین المللی دادگستری اسلامی‬‬ ‫ نشر آریا دانش

با عنایت به اینکه در دنیای معاصر و در حقوق بین‎الملل جدید، قواعد و مقررات صرفاً به جنبه‎ی مادی و زمینی زندگی انسان‎ها اشاره دارند و مباحث مربوط به عدالت واقعی و اجرای آن با توجه به خروج موضوعی از حیطه‎ی عمل بشر، به روز معاد و خالق یکتا واگذار شده است و با عنایت به اینکه اغلب مذاهب (جز استثنایی چند مانند اسلام)، بیشتر حوزه‌ی فردی را شامل شده و آموزه‎های اجتماعی آنها در سطوح زندگی واجد اثرگذاری فراوانی نیست و مهم‎تر از همه با عنایت به اینکه حداقل از عصر روشنگری به بعد در دولت‎های متمدن و پیشرفته‎ی غربی و اروپایی، دین از حوزه‌ی حکومت‎داری جدا شده و قرائت‎های رسمی و حکومتی از ادیان و مذاهب بالاخص مسیحی که منجر به بروز فجایع وحشتناک قرون وسطی گردید به حاشیه رفته است و با توجه به اثرگذاری شدید تمدن اروپایی و آمریکایی در تدوین حقوق بین‎الملل نوین و شکل‎گیری قطعنامه 9/59 در چنین فضایی (فضایی از دیدگاه‎های اعتقادی و نسبی جهان) در نوشته‎های مرتبط با تاسیس دیوان بین‌المللی داگستری اسلامی، به موضوع فوق پرداخته شده است. قطعاً یکی از دلایل اصلی آن تبعیت احکام متعالی اسلامی از انعطاف و نرمش در برابر دیدگاه‎های سکولاریستی بر خلاف سایر مذاهب و کیش‎ها ‎می‎باشد. در حمایت و جانبداری مذاهب و آیین‎های دینی و اعتقادی از اصول و عقاید بنیادین بشر و با اهمیت جلوه دادن بشر به عنوان رئوس اصلی دیدگاه‎های اعتقادی خود هیچ شک و شبهه‎ای وجود ندارد، ملاحظه‎ی پیامبران الهی و بانیان دیدگاه‎های اصلی عقیدتی در شرق و جنوب شرقی آسیا (حضرت موسی (ع)، حضرت عیسی (ع)، حضرت محمد (ص)، بودا، کنفوسیوس و...) و عاری بودن ایشان از هر نوع عمل ناصواب و غیرانسانی و تأکیدی که با شروع نهضت‎های خود بر رعایت حقوق انسانی نموده‎اند، به روشنی مؤید عدم اختلاف و تناقض میان خمیرمایه‎ی اصلی مذاهب فوق در تلاش برای ارتقای حقوق بشری و انسانی است. مذهب مسیحیت چنان از خشونت و خشونت‎ورزی نفرت دارد که پیشوای آن عنوان می‎نماید «اگر کسی به صورت راست شما سیلی زد، صورت چپ خود را نیز به سمت وی برگردانید». یا در اسلام آیات و احادیث بی‎شماری بر رعایت صلح و صفا و آرامش در میان اعضای جامعه تأکید بی‎شماری نموده‎اند. ایجاد دادگاه بین‌المللی دادگستری اسلامی نیز هدفی جز نهادینه کردن همین دیدگاه‎ها و تفکرات ندارد. دین و مذهب و اصل آن همیشه متفاوت از آن چیزی بوده که در برهه‎های تاریخی بشریت به اسم دین و دینداری بر مردم رفته و جنایت‎های متعددی بر این اساس، خلق گشته است، ملاحظه‎ی دیدگاه‎های بشری و انسانی حضرت عیسی (ع) آیا می‎تواند تایید کننده فجایع و جنایاتی که جاه‎طلبان کلیسا به اسم دین و مذهب به مردم قرون وسطی روا داشته‎اند، باشد. لذا نباید سوءاستفاده‎های ابزاری از دین به حساب اصل دین گذاشته شده یا قرائت‎های ابزاری از اصول دینی به عنوان آموزه‎های دینی محسوب گشته و از این طریق آیین‎ها و مذاهب در برابر اساس‎نامه و ایده‎های ترویجی آن قرار گیرند. هر نهاد اجتماعی همانند ماده‎های موجود در طبیعت امکان استفاده صحیح را دارد. حال آیا اگر در موارد نادری استفاده نادرستی از پدیده‎های اجتماعی صورت می‎گیرد، باید در خصوص اصل و ماهیت آن پدیده قضاوت کلی نموده و آن را انکار کرد.