اهمیت و تأثیر پژوهش در پیشرفت جوامع معلوم است؛ به ویژه جامعههایی که پیچیدگیهای بیشتر دارند و مشکلات گوناگون موجب شده تا تار و پودشان در هم تنیده شود و کارآیی آنها کاهش یابد. معمولاً اینگونه جوامع ناشناختهتر مانده و اهتمام چندانی برای شناخت آنها به عمل نیامده است.
جامعه معلولان ایران اینگونه است و تاکنون کمتر درباره جوانب مختلف آن تحقیق و بررسی شده است. به ویژه تحقیقات میدانی، موردی و تجربی با هدف شناسایی آسیبها و علل ناکارآیی، شناخت عناصر ساختاری و بالاخره شناخت چگونگی کارکرد جامعه نابینایان، جامعه ناشنوایان و دیگر اقشار اجتماعی دارای معلولیت کمتر انجام شده است.
به همین دلیل مدیران، تصمیمسازان و دستگاههای اداری تاکنون طرح و برنامه مدون، خطمشی راهبردی و برنامه جامع برای ساماندهی به جامعه هدف نتوانستهاند ارائه کنند. زیرا اطلاعات کافی و جامع در اختیار ندارند؛ فقدان اطلاعات هم به عدم اجرای پژوهش در موضوعات مختلف منوط و وابسته است.
صدها مشکل کوچک و بزرگ از اشتغال، ازدواج، فقدان رفاه و معیشت مناسب تا مشکلات در خط بریل و تولید منابع به خط بریل یا تولید منابع صوتی، زبان اشاره، مناسبسازی معابر و اماکن و غیره بر جان این جامعه افتاده و آن را آسیبپذیر ساخته است. رفع این مشکلات منوط به طرح و برنامه جامعی است که همه ابعاد و زوایای این جامعه را پوشش دهد. اما چنین طرح و برنامهای وقتی تدوین و آماده اجرا میشود که اطلاعات لازم درباره این جامعه وجود داشته باشد. پژوهش به ویژه تحقیقات میدانی بهترین شیوه برای به دست آوردن اطلاعات است.
کتاب حاضر، معرفی پژوهشهایی است که به روش کتابخانهای و میدانی به بررسی مسائل و مشکلات جامعه هدف و به ویژه نابینایان پرداخته است. این تحقیقات توسط آقایان منصور شادکام و حسین سراوانی انجام یافته است. اینان به دلیل چند دهه حضور در مراکز نابینایی و استثنایی در رخدادهای گوناگون این جامعه تجربه آموختهاند، سپس با مجهز شدن به دانش روز، درصدد بودهاند تا با تجزیه و تحلیل عالمانه مشکلات و راه صحیح پیشرفت و رهایی از کمبودها را کشف کنند. به این دلایل تحقیقاتی درباره موضوعات متفاوت به انجام رساندهاند.