یکی از وجوه تمایز این «ترکیب بند» با دیگر هم نوعان خود می تواند این باشد که از یک لحاظ، گزارشگر رویدادهای قیام سرخ عاشورا است و از لحاظ دیگر، چنین نیست. «نیست» به این اعتبار که راوی لحظه به لحظۀ حوادث و بیانگر نحوۀ شکل گیری این حادثۀ عظیم به صورت یک داستان خطّی نیست. داستانی که از یک نقطه شروع شده و در نقطه ای دیگر به پایان رسیده باشد و ماجراها یکی پس از دیگری بیان شده باشند. اما «هست» به این اعتبار که از رهگذر طرح و توصیف شخصیت ها و از زبان حال آن ها، رویدادهای برجسته و کمیّت و کیفیّت هر یک به نظم کشیده شده اند. لذا حوادث بر مبنای طرح شخصیت ها یا عناصر دخیل در واقعۀ کربلا و مرتبط با آن ها بیان شده اند و این مسئله هم تازگی دارد هم - خواسته یا ناخواسته- این ترکیب بند را به شیوۀ«سیّال ذهن» روایت کرده. بنابراین، دیوارهای زمان و محدودیت های مکانی، فروریخته و حرکت و تغییر زمان ها، مکان ها و زاویۀ دیدها، راوی ها و تغییر لحن ها و «التفات» های شاعرانه، بر همین اساس است. البته سعی شده تا روایت ها و روال آن ها با منطق و لازمۀ درک و دریافت مخاطبان، تعارض و تناقض پیدا نکند.