اقبال لاهوری در ایران به خاطر اشعاری که به فارسی سروده است شهرت دارد و چندین کتاب درباره وی به زبان فارسی منتشر شده و شرح حال او نیز به تفصیل در آن کتابها آمده است. از این جهت تنها به تذکر مختصری درباره سابقه تحصیل و فعالیتهای ادبی وی اکتفا میشود.
محمد اقبال نویسنده و شاعر و فیلسوف پاکستانی در ۲۲ فوریه ۱۸۷۷ در شهر سیالکوت واقع در پاکستان غربی به دنیا آمد و در ۲۱ آوریل ۱۹۳۸ به دیار باقی شتافت. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و برای تکمیل آن به شهر لاهور آمد در آنجا اقبال تحت نفوذ تعلیمات و افکار سر توماس آرنولد انگلیسی قرار گرفت و توجهش به فلسفه و تمدن مغرب زمین و روش مطالعه و تحقیق انتقادی معطوف گردید. در ۱۹۰۵ اقبال به تشویق پرفسور آرنولد به انگلستان مسافرت کرد و در دانشگاه کمبریج به فرا گرفتن فلسفه مشغول شد. رساله دکترای خود را زیر عنوان «سیر فلسفه در ایران» به زبان انگلیسی تهیه نمود در سال ۱۹۰۸ از دانشگاه مونیخ برای رساله مزبور درجه دکترای فلسفه دریافت کرد و همان سال به کشور خود مراجعت نمود.
محمد اقبال چندین سال رئیس دانشکده مطالعات شرقی و مدیر گروه آموزشی فلسفه در دانشگاه پنجاب بود و در عین حال به کار وکالت دادگستری میپرداخت. محیط نابسامان زندگی، اختلافها و کشمکشها و همچنین عشق به آزادی او را به شرکت در فعالیتهای سیاسی علاقهمند کرد. در سال ۱۹۲۸ به عضویت مجلس قانونگزاری پنجاب انتخاب شد و در سال ۱۹۳۲ در کنفرانس میزگردی که در لندن برای بنیانگذاری قانون اساسی شبه قاره هند ترتیب داده شد شرکت کرد.