آشپزی عثمانی مربوط به فرهنگ پختوپزی بود که از سدۀ پانزدهم به بعد رشد کرد و از سوی طبقهای ممتاز شکل گرفت که در کاخ استانبول و در حوالی آن زندگی و از خوردن غذای خوب کیف میکردند. این فرهنگ شامل هر چیزی میشد؛ از مواد بهکاررفته در انواع آشپزی و انواع غذاهایی که خورده میشد گرفته، تا عادتهای خوردن، آداب سفره، و نوع آشپزخانههایی که غذا در آنها تهیه میشد. بخش نخست کتاب به عناصری از آشپزی عثمانی توجه دارد و در بخش دوم گزیدهای از دستورالعملهای پخت را خواهید یافت.
این کتاب با آشپزی کاخ عثمانی و طبقۀ اشراف سروکار دارد، نه با خوراک نسبتاً سادۀ مردم عادی. همچون همۀ جوامع، تفاوتی چشمگیر بین فرهنگ غذایی کاخ عثمانی و مردم عادی، و همچنین تمایزاتی بین شیوۀ پختوپز استانبول با مناطق دیگر وجود داشته است. خوراک نسبتاً محقر اقشار پایینتر جامعه و دستورالعملهای پخت آن موضوع کتاب دیگری است که میترسم برای نویسندهاش با دشواری همراه باشد، چرا که بعید به نظر میرسد کسی زمانی را برای ثبت ترکیبات سادۀ غذاهایی که مردم عادی میخوردند، صرف کرده باشد.
نکتۀ قابل توجه دیگر دورهای است که کتاب بدان پرداخته است. از آنجایی که منطقۀ جغرافیایی مورد بحث و محدودههای اجتماعی آن به روشنی تعیینشدنی است، میماند چارچوب زمانی آن: استانبول از ۲۹ مۀ ۱۴۵۳ تا ۱۳ سپتامبر ۱۹۲۳ پایتخت امپراتوری عثمانی بوده، و توسعۀ آشپزی عثمانی در همین چارچوب زمانی اتفاق افتاده است که در کتاب حاضر در صدد معرفی آن هستیم.